Ωρ8ωγράφυα

Μία πρόσφατη έρευνα κάποιας εφημερίδας (νομίζω ήταν η Καθημερινή) έβγαλε το συμπέρασμα ότι όσο περνά ο καιρός, τόσο χειροτερεύει η ορθογραφία των νέων. Η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά το σχολείο και τον τρόπο που διδάσκεται η Ελληνική Γλώσσα. Με απλά λόγια, θεωρούν ότι αφού τη μιλάς, δε χρειάζεται να σπαταλήσουμε χρόνο για να σε μάθουμε να τη γράφεις...

Στα Forum, sites κλπ που παρακολουθώ, όταν γράφουν άτομα γύρω στα 20, τα ορθογραφικά λάθη είναι τόσα πολλά που πραγματικά είναι δύσκολο να διαβάσω τα κείμενά τους, ακόμα κι αν είναι μόλις 3 γραμμές.

Σχεδόν απουσιάζουν τα σημεία στίξης (μερικές φορές ακόμα και τελείες), δε μπορούν να ξεχωρίσουν την παθητική από την ενεργητική φωνή, δεν ξέρουν πού να βάλουν τόνους και πού όχι και όταν έρχεται η ώρα να χρησιμοποιήσουν διφθογγους, γίνεται το "έλα να δεις".

Κάποιοι έχουν βρει την εύκολη λύση και έχουν απλοποιήσει τις λέξεις: όλα γράφονται με "ι" (εκτός από τα γένους θηλυκού), με "ε" (εκτός από το "και" και κάποια ρήματα) και "ο" (πάλι, ευτυχώς εξαιρούν τα ρήματα). Κάποιοι άλλοι όμως, κάνουν φιλότιμες προσπάθειες, το παλεύουν. Σε αυτή την περίπτωση παρατηρείς και τις περισσότερες "ασυνέπειες". Τη μία φορά βλέπεις το "γελοίο" γραμμένο ως "γελείο", την άλλη "γελίο", ίσως και "γελήο". Δηλαδή ξέρουν ότι δεν ξέρουν πώς γράφεται και προσπαθούν να μαντέψουν το συνδυασμό των γραμμάτων που θα τους "κάτσει" στο μάτι.

Ένα ασήμαντο μερίδιο της ευθύνης σίγουρα κουβαλά το γεγονός ότι οι πιο πολλοί γράφουν πλέον στον υπολογιστή. Είναι δύσκολο, ίσως και βαρετό, να ψάξεις να βρεις τα διαλυτικά, να βάλεις κενό μετά την τελεία ή το θαυμαστικό. Κάποιοι, θα ήθελαν να ρίξουν το φταίξιμο στο ίδιο το Internet και τα greeklish που κάποτε αναγκαζόμασταν να χρησιμοποιήσουμε (και λέω "κάποτε" γιατί τώρα παντού υποστηρίζονται οι ελληνικοί χαρακτήρες και στα περισσότερα Forum επιβάλλεται να γράφεις στα Ελληνικά). Κι όμως, το ίδιο το "κακό" Internet και το "αναγκαίο κακό" του ηλεκτρονικού υπολογιστή μάς διορθώνει. Μας δίνει τη δυνατότητα του Ορθογραφικού Ελέγχου και άρα δεν κάνουμε τόσα λάθη όσα θα κάναμε αν γράφαμε με το χέρι. Να μην πω ότι μαθαίνουμε και 2-3 λεξούλες. Έτσι, ξαναγυρνάμε στο σχολείο. Τι διδάσκουν εκεί;

Θυμάμαι, όταν πήγαινα εγώ σχολείο (πριν 15-20 χρόνια δηλαδή) ότι μαθαίναμε κανόνες. Μαθαίναμε ότι τα ρήματα που τελειώνουν σε -ώνω γράφονται με ωμέγα, τα σε -ίζω με γιώτα, ότι τα ουδέτερα με κατάληξη -ος έχουν πληθυντικό σε -η. Μαθαίναμε ότι το "που" και το "πως" -όταν ρωτάνε- παίρνουν τόνο, ότι το "ότι" μπορεί να πάρει κόμμα (ό,τι), ότι οι μονοσύλλαβες λέξεις -όσα γράμματα και να έχουν- δεν τονίζονται.

Κι όμως, ακόμα και τότε, είχα πολλά κενά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι πολλούς κανόνες τους έμαθα από την καθηγήτρια των αγγλικών. Αφιερώναμε 5 λεπτά στα ελληνικά και μετά συνεχίζαμε με αγγλικά (καλή της ώρα, όπου κι αν είναι). Εκεί όμως που πραγματικά ένιωσα ότι ήρθε η θεία επιφοίτηση (και όχι "επιφώτιση" που λένε πολλοί), ήταν όταν στα 21 μου άρχισα μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών, γιατί ξαφνικά αποφάσισα να απαρνηθώ τις θετικές επιστήμες και να σπουδάσω Ψυχολογία. Η καθηγήτριά μου λοιπόν, θεώρησε ότι δεν ξέρω τίποτα (δεν έπεσε και πολύ έξω) και ξεκινήσαμε από το μηδέν. Έμαθα την προστακτική, τα συνηρημένα, την αύξηση αορίστου και το σημαντικότερο: έμαθα τη μελωδικότητα της Ελληνικής γλώσσας. Γιατί, κάποτε, μιλούσαν τραγουδιστά. Και η οξεία και η περισπωμένη δεν ήταν απλά ένας βραχνάς, ήταν "οδηγίες χρήσης". Διάβαζαν αυτό που έπρεπε να πουν, όπως οι τραγουδιστές διαβάζουν τις νότες.

Μπορεί τελικά να μην κατάφερα να φτάσω καν στις Πανελλήνιες εξετάσεις, αλλά τουλάχιστον έμαθα να γράφω. Ίσως και να μιλάω λίγο καλύτερα. Και όσο περισσότερο μάθαινα, τόσο περισσότερο οργιζόμουν με αυτά που διάβαζα. Γιατί διαβάζουμε λάθος ελληνικά σχεδόν παντού. Στην τηλεόραση, στα περιοδικά, στις διαφημιστικές αφίσες. Και είναι τόσα τα λάθη, που ώρες-ώρες σκέφτομαι να φτιάξω έναν οδηγό ορθογραφίας...

Lost on Forthnet

Το παρακάτω κείμενο είναι του χρήστη Yiannakis (όποιος τον ξέρει έχει καλώς, όποιος δεν τον ξέρει, δεν ξέρει τι χάνει) και αποτελεί μία από τις καλύτερες περιγραφές της αναμονής για την ενεργοποίηση της Forthnet 2play. Όσοι δεν γνωρίζετε τη σειρά Lost (αλήθεια υπάρχει Έλληνας που δεν το έχει δει;) ίσως να δυσκολευτείτε να το παρακολουθήσετε. Όσοι όμως τη γνωρίζετε και έχετε κάνει αίτηση στην Forthnet (αλήθεια υπάρχει άλλος Έλληνας εκτός από εμένα που δεν έκανε αίτηση;) σίγουρα θα το απολαύσετε!

Μεσημέρι. Ανοίγω τα μάτια μου. Πελώρια δέντρα κρύβουν τον ήλιο. Πού βρίσκομαι; Γέρνω το κεφάλι μου και βλέπω ένα σκύλο να με κοιτά βαστώντας στα δόντια του μια μικρή κάρτα. Με κοιτά στα μάτια με λυπημένο ύφος, αφήνει την κάρτα στο χέρι μου και φεύγει τρέχοντας. Διαβάζω…”Forthnet Net key”. Αρχίζω να θυμάμαι… Ξάφνου ακούω κραυγές από κάπου κοντά. Διασχίζω τη ζούγκλα και καταλήγω σε μια ακτή. Γύρω μου εκτυλίσσονται σκηνές πανικού. Άνθρωποι τραυματισμένοι να περιφέρονται κλαίγοντας και άλλοι κάτω από τα συντρίμμια ενός αεροπλάνου. Μνήμες του παρελθόντος ξυπνούν μέσα μου.

Βροοοουμ ( Flashback ) :
Πρωί Τρίτης 17 Αυγούστου 2007. Πίνω την τελευταία γουλιά του καφέ μου και σηκώνω το ακουστικό. Μια απόκοσμη δύναμη με οδηγεί στο να πληκτρολογήσω κάποιους συγκεκριμένους αριθμούς. Αυτούς τους αριθμούς που σαν σκιές επισκέπτονται τα όνειρά μου κάθε βράδυ. Ξεκινώ να πατάω τα κουμπιά…8…0…1…1…0…0…8…0…0…0…Μια φωνή μου ψιθυρίζει: «Καλέσατε τη Forthnet, είστε σε γραμμή προτεραιότητας, παρακαλώ περιμένετε»… Περιμένω… Τα λεπτά κυλούν βασανιστικά αργά… Σκέψεις πανικού κατακλύζουν το μυαλό μου… «Ποια γραμμή προτεραιότητας; Που οδηγεί αυτή η γραμμή άραγε; Ποιο σκοτεινό σχέδιο χτίζεται όλη αυτήν την ώρα για το μέλλον μου;» Μα να! Μια φωνή μου απαντά: «Τι θα θέλατε παρακαλώ;» «Να κάνω το ταξίδι που διαφημίζετε από τα 768Kbps στα 24Μbps» της απαντώ. Η γυναικεία φωνή σαν ένα τρομερό τζίνι πραγματοποιεί την επιθυμία μου και μου κλείνει αμέσως το εισιτήριο.

Βροοοοοουμ (Επιστροφή στο παρόν ) :
Μαζί με τους επιζώντες της πτήσης Forthnet 768-24, αρχίζουμε να εξερευνούμε τη ζούγκλα ψάχνοντας τροφή και στέγη μέχρι να μας βρουν. Ξάφνου ακούγεται ένας εκκωφαντικός ήχος σαν χαλασμένη αμαξοστοιχία και μέσα από το υπέδαφος ξεπετάγονται τρεις μαύροι καπνοί. Ο ένας παίρνει τη μορφή του Όμικρον. Ο δεύτερος του Ταυ. Ο τρίτος του Έψιλον. Ορθώνονται και οι τρεις μπροστά μας έτοιμοι να μας κατασπαράξουν. Τότε με βροντερή φωνή φωνάζω στους χαμένους: «Πααααάγιο» και το βάζουμε στα πόδια. Οι Ο,Τ,Ε αρχίζουν να μας κυνηγάνε. Βρίσκουμε κρησφύγετο σε μια καταπακτή. Χωνόμαστε όλοι μέσα και κλείνουμε ερμητικά την πόρτα. «Όπα, κοιτάχτε τι λέει η πόρτα! Καντίνα!» φωνάζει με χαρά κάποιος. «Τι καντίνα ρε χαμένε, καραντίνα λέει ρεεεε!» φωνάζει κάποιος άλλος, πρώην τυφλός που μοιάζει να έχει γιατρευτεί πάνω στο νησί για ανεξήγητους λόγους.
Ξαφνικά μέσα από ένα δωμάτιο ξεπετάγεται ένας τύπος και λέει με σκοτσέζικη προφορά: «What did the one victim of Forthnet said to the other?» Σιωπή απλώνεται στο χώρο… Οι χαμένοι αλληλοκοιταζόμαστε ντροπιασμένοι. Συνειδητοποι- ούμε ότι κανείς μας δεν ξέρει αγγλικά και οπότε δεν έχουμε καταλάβει τίποτα από ότι είπε αυτός ο σκοτσέζος. Τον χαιρετάμε και ακολουθούμε μια υπόγεια σήραγγα που μόλις έχει ανακαλύψει ο πρώην τυφλός τύπος. Φτάνουμε σε έναν υποθαλάσσιο σταθμό. Εκεί μας περιμένουν ένας άντρας σαν νυφίτσα και μια ξανθιά. Η ξανθιά αρχίζει να φωνάζει τα ονόματα του καθενός μας, ακόμα και το όνομα ενός αβάπτιστου παιδιού που έχει μια κυρία δίπλα μου. Μας ξέρουν! Μα πώς γίνεται; Τι συμβαίνει επιτέλους εδώ πέρα; Ο άντρας-νυφίτσα ξεκινά να μας εξηγεί: «H πτήση σας έπεσε στις 17 Αυγούστου 2007. Σήμερα έχουμε 12 Νοεμβρίου 2007. Αυτό με σύνθετα μαθηματικά σημαίνει πως είστε περίπου 4 μήνες χωρίς γρήγορο internet.». Δεν τον πιστεύει κανείς μας. «Τι 4 μήνες ρε νυφίτσα, μια μέρα έχει περάσει μόνο» του απαντάμε. Τότε ο άντρας-νυφίτσα φέρνει μπροστά μας μια τηλεόραση και αρχίζει να μας δείχνει ειδήσεις. «Όχι χαμένα μου παιδιά. Έχουν περάσει 4 μήνες... Να! Δείτε τον Παναθηναϊκό πρώτο στη βαθμολογία, δείτε το ποσοστό του Βενιζέλου, δείτε πώς κατέληξε ο γάμος της Ρούλας με τον Αλβανό σύντροφό της, δείτε!» Και ναι ο παράξενος άντρας, αν και νυφίτσα, μας λέει την αλήθεια! «Μα πώς;;;» τον ρωτάμε έντρομοι. «Κοιτάχτε να δείτε» μας απαντάει, «αν και δεν είναι στη φύση μου να δίνω απάντηση στα ερωτήματά σας και παρόλο που μπορεί να με απολύσουν θα σας απαντήσω: Ξεκινήσατε από την 768 με προορισμό τα 24Μbps. Περνώντας όμως πάνω από τη νησί της Forthnet, σας ρούφηξε μια μαύρη τρύπα που έχει το σύστημά της και έτσι τώρα βρίσκεστε εγκλωβισμένοι σε μια χρονοδίνη. Μια μέρα στη Forthnet ισούται με 4μήνες στον έξω κόσμο! Ζείτε σε άλλη πραγματικότητα πλέον!».
Έχουμε μείνει όλοι άφωνοι…Ο πρώην τυφλός πετάγεται και λέει «Και εσύ πού τα ξέρεις αυτά ρε μάγκα; Δικός τους είσαι;». Τότε ξεπροβάλλει ένας λατίνος εραστής από την τουαλέτα και απαντά: «Εμείς φίλε είμαστε hostiles». Για 2η φορά μέσα σε μία μέρα ( ή 4 μήνες βάσει νέων δεδομένων ) οι χαμένοι ξανακοιτιόμαστε ντροπιασμένοι. Αγγλική λέξη… ξανά… και δεν υπάρχει και κανένας υποτιτλιστής ανάμεσά μας… Ο λατίνος τουαλετομάχος καταλαβαίνει τι συμβαίνει και μας εξηγεί: «Ηostile ρε, όπως λέμε «Vivodi»!