Lost on Forthnet

Το παρακάτω κείμενο είναι του χρήστη Yiannakis (όποιος τον ξέρει έχει καλώς, όποιος δεν τον ξέρει, δεν ξέρει τι χάνει) και αποτελεί μία από τις καλύτερες περιγραφές της αναμονής για την ενεργοποίηση της Forthnet 2play. Όσοι δεν γνωρίζετε τη σειρά Lost (αλήθεια υπάρχει Έλληνας που δεν το έχει δει;) ίσως να δυσκολευτείτε να το παρακολουθήσετε. Όσοι όμως τη γνωρίζετε και έχετε κάνει αίτηση στην Forthnet (αλήθεια υπάρχει άλλος Έλληνας εκτός από εμένα που δεν έκανε αίτηση;) σίγουρα θα το απολαύσετε!

Μεσημέρι. Ανοίγω τα μάτια μου. Πελώρια δέντρα κρύβουν τον ήλιο. Πού βρίσκομαι; Γέρνω το κεφάλι μου και βλέπω ένα σκύλο να με κοιτά βαστώντας στα δόντια του μια μικρή κάρτα. Με κοιτά στα μάτια με λυπημένο ύφος, αφήνει την κάρτα στο χέρι μου και φεύγει τρέχοντας. Διαβάζω…”Forthnet Net key”. Αρχίζω να θυμάμαι… Ξάφνου ακούω κραυγές από κάπου κοντά. Διασχίζω τη ζούγκλα και καταλήγω σε μια ακτή. Γύρω μου εκτυλίσσονται σκηνές πανικού. Άνθρωποι τραυματισμένοι να περιφέρονται κλαίγοντας και άλλοι κάτω από τα συντρίμμια ενός αεροπλάνου. Μνήμες του παρελθόντος ξυπνούν μέσα μου.

Βροοοουμ ( Flashback ) :
Πρωί Τρίτης 17 Αυγούστου 2007. Πίνω την τελευταία γουλιά του καφέ μου και σηκώνω το ακουστικό. Μια απόκοσμη δύναμη με οδηγεί στο να πληκτρολογήσω κάποιους συγκεκριμένους αριθμούς. Αυτούς τους αριθμούς που σαν σκιές επισκέπτονται τα όνειρά μου κάθε βράδυ. Ξεκινώ να πατάω τα κουμπιά…8…0…1…1…0…0…8…0…0…0…Μια φωνή μου ψιθυρίζει: «Καλέσατε τη Forthnet, είστε σε γραμμή προτεραιότητας, παρακαλώ περιμένετε»… Περιμένω… Τα λεπτά κυλούν βασανιστικά αργά… Σκέψεις πανικού κατακλύζουν το μυαλό μου… «Ποια γραμμή προτεραιότητας; Που οδηγεί αυτή η γραμμή άραγε; Ποιο σκοτεινό σχέδιο χτίζεται όλη αυτήν την ώρα για το μέλλον μου;» Μα να! Μια φωνή μου απαντά: «Τι θα θέλατε παρακαλώ;» «Να κάνω το ταξίδι που διαφημίζετε από τα 768Kbps στα 24Μbps» της απαντώ. Η γυναικεία φωνή σαν ένα τρομερό τζίνι πραγματοποιεί την επιθυμία μου και μου κλείνει αμέσως το εισιτήριο.

Βροοοοοουμ (Επιστροφή στο παρόν ) :
Μαζί με τους επιζώντες της πτήσης Forthnet 768-24, αρχίζουμε να εξερευνούμε τη ζούγκλα ψάχνοντας τροφή και στέγη μέχρι να μας βρουν. Ξάφνου ακούγεται ένας εκκωφαντικός ήχος σαν χαλασμένη αμαξοστοιχία και μέσα από το υπέδαφος ξεπετάγονται τρεις μαύροι καπνοί. Ο ένας παίρνει τη μορφή του Όμικρον. Ο δεύτερος του Ταυ. Ο τρίτος του Έψιλον. Ορθώνονται και οι τρεις μπροστά μας έτοιμοι να μας κατασπαράξουν. Τότε με βροντερή φωνή φωνάζω στους χαμένους: «Πααααάγιο» και το βάζουμε στα πόδια. Οι Ο,Τ,Ε αρχίζουν να μας κυνηγάνε. Βρίσκουμε κρησφύγετο σε μια καταπακτή. Χωνόμαστε όλοι μέσα και κλείνουμε ερμητικά την πόρτα. «Όπα, κοιτάχτε τι λέει η πόρτα! Καντίνα!» φωνάζει με χαρά κάποιος. «Τι καντίνα ρε χαμένε, καραντίνα λέει ρεεεε!» φωνάζει κάποιος άλλος, πρώην τυφλός που μοιάζει να έχει γιατρευτεί πάνω στο νησί για ανεξήγητους λόγους.
Ξαφνικά μέσα από ένα δωμάτιο ξεπετάγεται ένας τύπος και λέει με σκοτσέζικη προφορά: «What did the one victim of Forthnet said to the other?» Σιωπή απλώνεται στο χώρο… Οι χαμένοι αλληλοκοιταζόμαστε ντροπιασμένοι. Συνειδητοποι- ούμε ότι κανείς μας δεν ξέρει αγγλικά και οπότε δεν έχουμε καταλάβει τίποτα από ότι είπε αυτός ο σκοτσέζος. Τον χαιρετάμε και ακολουθούμε μια υπόγεια σήραγγα που μόλις έχει ανακαλύψει ο πρώην τυφλός τύπος. Φτάνουμε σε έναν υποθαλάσσιο σταθμό. Εκεί μας περιμένουν ένας άντρας σαν νυφίτσα και μια ξανθιά. Η ξανθιά αρχίζει να φωνάζει τα ονόματα του καθενός μας, ακόμα και το όνομα ενός αβάπτιστου παιδιού που έχει μια κυρία δίπλα μου. Μας ξέρουν! Μα πώς γίνεται; Τι συμβαίνει επιτέλους εδώ πέρα; Ο άντρας-νυφίτσα ξεκινά να μας εξηγεί: «H πτήση σας έπεσε στις 17 Αυγούστου 2007. Σήμερα έχουμε 12 Νοεμβρίου 2007. Αυτό με σύνθετα μαθηματικά σημαίνει πως είστε περίπου 4 μήνες χωρίς γρήγορο internet.». Δεν τον πιστεύει κανείς μας. «Τι 4 μήνες ρε νυφίτσα, μια μέρα έχει περάσει μόνο» του απαντάμε. Τότε ο άντρας-νυφίτσα φέρνει μπροστά μας μια τηλεόραση και αρχίζει να μας δείχνει ειδήσεις. «Όχι χαμένα μου παιδιά. Έχουν περάσει 4 μήνες... Να! Δείτε τον Παναθηναϊκό πρώτο στη βαθμολογία, δείτε το ποσοστό του Βενιζέλου, δείτε πώς κατέληξε ο γάμος της Ρούλας με τον Αλβανό σύντροφό της, δείτε!» Και ναι ο παράξενος άντρας, αν και νυφίτσα, μας λέει την αλήθεια! «Μα πώς;;;» τον ρωτάμε έντρομοι. «Κοιτάχτε να δείτε» μας απαντάει, «αν και δεν είναι στη φύση μου να δίνω απάντηση στα ερωτήματά σας και παρόλο που μπορεί να με απολύσουν θα σας απαντήσω: Ξεκινήσατε από την 768 με προορισμό τα 24Μbps. Περνώντας όμως πάνω από τη νησί της Forthnet, σας ρούφηξε μια μαύρη τρύπα που έχει το σύστημά της και έτσι τώρα βρίσκεστε εγκλωβισμένοι σε μια χρονοδίνη. Μια μέρα στη Forthnet ισούται με 4μήνες στον έξω κόσμο! Ζείτε σε άλλη πραγματικότητα πλέον!».
Έχουμε μείνει όλοι άφωνοι…Ο πρώην τυφλός πετάγεται και λέει «Και εσύ πού τα ξέρεις αυτά ρε μάγκα; Δικός τους είσαι;». Τότε ξεπροβάλλει ένας λατίνος εραστής από την τουαλέτα και απαντά: «Εμείς φίλε είμαστε hostiles». Για 2η φορά μέσα σε μία μέρα ( ή 4 μήνες βάσει νέων δεδομένων ) οι χαμένοι ξανακοιτιόμαστε ντροπιασμένοι. Αγγλική λέξη… ξανά… και δεν υπάρχει και κανένας υποτιτλιστής ανάμεσά μας… Ο λατίνος τουαλετομάχος καταλαβαίνει τι συμβαίνει και μας εξηγεί: «Ηostile ρε, όπως λέμε «Vivodi»!