Κινητοποιήσεις

Κάποτε ήταν μια κοπέλα που την έλεγαν Αμαλία. Αυτή η κοπέλα είχε ένα μικρό πρόβλημα στο πόδι αλλά κανένας γιατρός δε μπόρεσε να καταλάβει τι ήταν πριν να είναι πολύ αργά για την ίδια. Όσο καιρό πάλευε για την υγεία της, έγραφε σε ένα blog τις περιπέτειές της. Όταν τα λάθη των γιατρών προκάλεσαν το θάνατό της, οι φίλοι αναγνώστες της αποφάσισαν ότι δεν έπρεπε να αφήσουν το γεγονός να περάσει απαρατήρητο. Αυτή ήταν η πρώτη οργανωμένη μαζική κινητοποίηση μέσω Internet. Όλοι σχεδόν οι Έλληνες bloggers την πρώτη Ιουνίου έβαλαν στο ιστολόγιό τους το banner της Αμαλίας και ένα προσυμφωνημένο κείμενο.

Λίγο καιρό μετά, κάηκε η Πάρνηθα. Πολύτιμες εκτάσεις έγιναν στάχτη και απειλήθηκαν πολλά σπάνια ζώα. Και πάλι, οι πολίτες έκαναν μία οργανωμένη μαζική κινητοποίηση. Για μέρες στέλνονταν άπειρα sms και mail που παρότρυναν τον κόσμο να μαζευτεί συγκεκριμένη μέρα και ώρα έξω από τη Βουλή σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταστροφή του Περιβάλλοντος.

Πριν προλάβει ο κόσμος να ξεχάσει το περιστατικό, κάηκε η Πελοπόννησος. Αυτή τη φορά ο κόσμος ήταν έτοιμος και διαβασμένος. Εκατοντάδες blogs κατέγραφαν τις σκέψεις, την αγανάκτηση και την οργή των Ελλήνων. Και όταν τους ζητήθηκε ξανά να αναρτήσουν το banner και να συγκεντρωθούν συγκεκριμένη μέρα και ώρα έξω από το Σύνταγμα φορώντας μαύρα, ανταποκρίθηκαν άμεσα.

Τότε ήταν που άρχισα να σκέφτομαι μήπως η βουβή διαμαρτυρία αρχίζει να γίνεται μόδα και να χάνει σιγά-σιγά τον πρωταρχικό σκοπό της. Σιγουρεύτηκα χθες το πρωί, όταν έλαβα ένα sms που, με αφορμή τη σφαγή των μοναχών στη Μιανμάρ, παρότρυνε να φορέσουμε κόκκινα αυτή τη φορά (υποθέτω σε ένδειξη συμπαράστασης στους μοναχούς) κάποια συγκεκριμένη μέρα...

Μήπως πατήσαμε τ' αυγό και φτάσαμε στον ουρανό; Μήπως νομίζουμε ότι η φωνή μας έχει τόση δύναμη που ήδη φροντίσαμε τα προβλήματα του τόπου μας και πρέπει να ασχοληθούμε και με τα προβλήματα άλλων χωρών; Δε λέω, κι εγώ έχω σοκαριστεί και καταδικάζω τα γεγονότα αλλά, τι θα προσφέρω αν βγω στους δρόμους με κόκκινα;

Το είχαν πει στην Ελληνοφρένεια σχεδόν ένα μήνα πριν, αλλά τότε το βρήκα απλά αστείο, τώρα το θεωρώ προφητικό:

Λεφτεριά στην κυρία Τασία λοιπόν! Όλοι στο Σύνταγμα φορώντας μπλε ποδιές!

Μετεκλογικά...

Όλοι παρακολουθήσαμε τα αποτελέσματα των εκλογών, ακούσαμε τις ανακοινώσεις και τα σχόλια για το αποτέλεσμα και διαβάσαμε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Ποια ήταν όμως τα πρώτα εξώφυλλα που έκαναν οι ηγέτες των κομμάτων της Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης;

Chain Letters

Με τον όρο Chain Letters εννοούμε όλα εκείνα τα mail που λαμβάνετε καθημερινά και σας προτρέπουν να τα προωθήσετε σε άλλους 5-10, σε όσους αγαπάτε, σε όσους σκέφτεστε και πάει λέγοντας.
Η μόδα είναι παλιά, τόσο παλιά που δε γνωρίζαμε ακόμα τι θα πει Internet και e-mail. Θυμάμαι στο δημοτικό που έπαιρνα τουλάχιστον μία φορά το μήνα ένα τέτοιο γράμμα από κάποια φίλη και έπρεπε να το αντιγράψω 7 ή 9 φορές για να έχω καλή τύχη, για να με κοιτάξει αυτός που αγαπούσα και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να τραβήξει την προσοχή ενός 10χρονού κοριτσιού. Το σύστημα αυτό γρήγορα ναυάγησε, μιας και οι περισσότεροι προτιμούσαν να πέσει πάνω τους όλη η κακοτυχία του σύμπαντος παρά να γράφουν μία μέρα ολόκληρη (το carbon απαγορευόταν).
Με την άνοδο της χρήσης των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του διαδικτύου, απέκτησε μία νέα μορφή. Δε χρειαζόταν πλέον να τα γράφεις, αρκούσε να πατήσεις στο κουμπί "forward". Τα πρώτα δειλά βήματα έγιναν με αστικούς μύθους (urban legents). "Αν δεν προωθήσεις αυτό το μήνυμα σε 15 άτομα μέσα σε 3 μέρες, τότε θα πάθεις αυτό εκείνο και το άλλο" και μετά παρέθετε φρικιαστικά περιστατικά που συνέβησαν σε άτομα που δε θα μπορούσαμε ποτέ να ελέγξουμε αν είναι υπαρκτά. Άλλο όμως τα 10χρονα και άλλο τα 15χρονα και 20χρονα. Λίγοι πίστευαν πια τις φρικιαστικές ιστορίες. Εγώ συγκεκριμένα, αντί για forward πατούσα το reply και έγραφα απαντήσεις του στυλ "πόσο αφελής είσαι να πιστεύεις ότι τώρα που μου το έστειλες θα λυθούν όλα σου τα προβλήματα;".
Έτσι, το παιχνίδι αναγκάστηκε να αναβαθμιστεί. Τώρα πια στέλνουν ποιήματα, κινέζικες παροιμίες (που αμφιβάλω αν τις γνωρίζουν οι Κινέζοι), όμορφες εικόνες αγγέλων να χαμογελούν στους θνητούς και φωτογραφίες από ζωάκια. Προέτρεπαν τους παραλήπτες να τα στείλουν σε όποιον αγαπούν ("including me"), σε όσους θεωρούν φίλους τους, σε όσους εύχονται καλοτυχία. Και πάλι το κόλπο έπιασε, αν και προσωρινά. Ο καθένας μας θέλει να κερδίζει τις εντυπώσεις, και τι καλύτερο από ένα mail που δείχνει ότι σε σκέφτομαι. Όμως, μετά το 15ο αγαπησιάρικο mail ή το πήρε το μήνυμα ο άλλος ή δεν υπάρχει ελπίδα.
Έτσι, ξανα-αναβαθμίστηκε. Λαμβάνουμε mail με ιστορίες φρίκης μεν, αλλά αρκετά πιο πιστευτές. "Οι εταιρίες γάλακτος ανακυκλώνουν τα ληγμένα προϊόντα και για να μη χάνουν το λογαριασμό, γράφουν στη συσκευασία τον αριθμό της ανα-χρήσης. Το 5 σημαίνει ότι το γάλα που θα δώσετε στο παιδάκι σας να πιει, έχει λήξει και έχει ανασυσκευαστεί 4 φορές... Παραθέτουμε και φωτογραφίες." Τώρα πια δε μας παρακαλούν να το στείλουμε σε όσους μπορούμε, ξέρουν ότι θα το στείλουμε παντού για να αφυπνίσουμε συνειδήσεις, για να ξεσκεπάσουμε την απάτη...
Άλλο ένα συνηθισμένο είδος chain letter είναι αυτό που στο τέλος πληρώνει. "Η Microsoft θέλει να ελέγξει τους ενεργούς χρήστες, γι' αυτό στείλ'τε το για να μη θεωρηθείτε ανενεργός. Για κάθε φορά που το mail σας προωθείται, θα πάρετε ένα δολάριο. Ο τάδε που το έκανε για πλάκα, έλαβε $1.300.000 από την εταιρία". "Ένα φτωχό παιδάκι στο Αφγανιστάν δεν έχει παπούτσια να πάει στο σχολείο. Η Διεθνής Αμνηστία θέλοντας να ευαισθητοποιήσει τους χρήστες του Internet, θα καταθέτει 1 δολάριο για κάθε προώθηση. Λυπηθείτε το φτωχό παιδάκι από το Αφγανιστάν που δεν έχει παπούτσια. Δε θα σας κοστίσει τίποτα, άλλοι θα πληρώσουν για εσάς".

Η εύλογη απορία είναι τι κερδίζει αυτός που έστειλε το αρχικό mail. Τις περισσότερες φορές, του αρκεί να δει τη βλακεία του να κάνει τον γύρο του κόσμου (γιατί υπάρχουν και οι ευαισθητοποιημένοι χρήστες που κάθονται και τα μεταφράζουν). Όμως, υπάρχει και ένα άλλος βαθύτερος σκοπός. Πόσες φορές μετά την προώθηση ενός τέτοιου mail λάβατε κάποιον ιό; Κάποια διαφήμιση "enlarge your penis"; Πού βρέθηκε η διεύθυνσή σας αφού δεν συνηθίζετε να τη δίνετε από 'δω κι από 'κει; Και ακόμα χειρότερα, πόσες φορές παρόλο που σπάσατε την αλυσίδα και δεν το στείλατε πουθενά, πάλι λάβατε τα παραπάνω mail;

Η απάντηση είναι απλή. Όταν στέλνω ένα μήνυμα σε 10 άτομα, οι 10 αυτοί θα βλέπουν τις διευθύνσεις των άλλων 9. Αν κάθε ένας από αυτούς το στείλει σε άλλους 10, εκείνοι οι 10 θα έχουν στη διάθεσή τους 20 διευθύνσεις. Φανταστείτε λοιπόν αν προωθηθεί 100 φορές, τι λίστα μπορεί να φτιάξει ο τελικός παραλήπτης. Τι να την θέλει άραγε αυτή τη λίστα; Πολύ απλά, την πουλάει.

Φρικιαστική Ιστορία #1: (για να μην βγαίνουμε και από το κλίμα των chain letters)
Έχω 3 λογαριασμούς mail. Τον πρώτο το χρησιμοποιώ για εγγραφές σε forum, για να λαμβάνω τα διάφορα newsletters και τον δίνω σε φίλους από το Internet. Τον δεύτερο τον έχω ανοίξει για τους φίλους της πραγματικής ζωής. Για όλους όσους δε θέλω να ξέρουν την ταυτότητά μου στο Internet και για τις διάφορες υπηρεσίες που ζητούν mail επικοινωνίας. Τον τρίτο τον έχω ανοίξει μόνο για τις Online αγορές μου. Στους 2 πρώτους λαμβάνω συχνά-πυκνά chain letters, στον τρίτο μόνο διαφημίσεις από τα καταστήματα.
Χθες λοιπόν, έλαβα στους 2 πρώτους ένα mail από κάποια υποψήφια βουλευτή της Αθήνας που παρακαλούσε να της δώσω δύναμη με την ψήφο μου. Πού μπορεί να βρήκε τη διεύθυνσή μου; Τις διευθύνσεις μου για την ακρίβεια; Αν ήταν σε μία από τις 2 θα έλεγα ότι τη βρήκε είτε από κάποια δημόσια υπηρεσία, είτε από κάποιο Forum που η διεύθυνσή μου είναι ορατή στους χρήστες. Άρα η κυρία αυτή, αγόρασε λίστες.

Υπάρχει ένας μόνο τρόπος να σταματήσει αυτό το γαϊτανάκι. Αν κρίνετε ότι για τον οποιονδήποτε λόγο πρέπει να στείλετε ένα mail σε 5-10-100 άτομα, όταν εισάγετε τις διευθύνσεις τους κάν'τε το με bcc (μη κοινοποίηση σε τρίτους). Θα σας ζητήσει να εισάγετε και μία διεύθυνση στο "Προς", βάλτε τη δική σας. Τέλος, μπείτε στον κόπο και σβήστε τα στοιχεία του αρχικού αποστολέα από το επισυναπτόμενο μήνυμα και βάλ'τε ως υστερόγραφο "Μην βοηθάς να διανεμηθούν διευθύνσεις τρίτων. Στείλε αυτό το mail με bcc και σβήσε τα στοιχεία μου".

Κι αν δε σας συγκίνησα, ή δε σας πειράζει να σβήνετε κάθε μέρα 20 spam mails, αναρωτηθείτε το εξής:
Πόσοι σας έχουν βάλει στο βιβλίο διευθύνσεων με το ονοματεπώνυμό σας και όχι με το nickname σας; Δε σας πειράζει να είστε σε κάποια λίστα ως "phantom19", σας πειράζει όμως να είστε ως "phantom19 - Πέτρος Καραδήμος"; (το όνομα φυσικά και το έχω βγάλει από το μυαλό μου).

Παράλογο! Ακούει κανείς;

- Η Φώφη Γεννηματά εκλέγεται πρόεδρος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αθηνών - Πειραιώς το 2003.

- Η Φώφη παραιτείται από την Υπερνομαρχία για να μπει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.

- Ο Αλέκος Αλαβάνος αλλάζει το Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου (ΣΥΝ) σε ΣΥνασπισμό ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) συμπεριλαμβάνοντας τα κόμματα: Ανανεωτική Κομμουνιστική και Οικολογική Αριστερά, Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα - ΔΗΚΚΙ, Διεθνιστική Εργατική Αριστερά, Κίνηση Ενεργών Πολιτών, Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς, Κόκκινο, Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος, Οικολογική Παρέμβαση, Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας.

- Ο Άρειος Πάγος ελέγχει τα δύο περιστατικά και απορρίπτει την υποψηφιότητα της Φώφης Γεννηματά και τη συμμετοχή του ΔΗΚΚΙ στο ΣΥΡΙΖΑ, δέχεται όμως τη συμμετοχή των μελών του στο νέο συνδυασμό. Για το πρώτο αιτία είναι το άρθρο 54 του Συντάγματος. Για το δεύτερο αιτία είναι ότι δεν εκπροσωπείται νομίμως το ΔΗΚΚΙ από τους Μαντά, Πάντζα και Νικολόπουλο.

- Σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ αντιτίθεται στον αποκλεισμό της Φώφης, α) γιατί δεν εκλέγεται άρα δεν υπάρχει παρανομία, β) γιατί αυτοί οι έλεγχοι γίνονται από το Εκλογοδικείο μετά τις εκλογές εφόσον υπάρξει ένσταση. Ο Αλαβάνος παραπονιέται και κανείς δεν τον ακούει.

Κι ενώ τα κανάλια γεμίζουν από τις φωνές της Φώφης, του Γιωργάκη και όλων των άλλων εκπροσώπων, συνειδητοποιώ το εξής:
- Υπάρχει παραθυράκι στη νομοθεσία. Επιτρέπεται να παρανομήσεις και να επωφεληθείς από την πράξη αυτή μέχρι να βγει το αποτέλεσμα των εκλογών. Την επόμενη ημέρα, περιμένουμε ενστάσεις για να απορρίψουμε το υποψήφιο που έχει ήδη εκλεγεί και έχει βοηθήσει το κόμμα του να μπει στη Βουλή ή ακόμα και να βγει κυβέρνηση.

- Η τωρινή κυβέρνηση, γνωρίζοντας την ύπαρξη του παραθύρου αυτού, ζητά προκαταβολικά τον έλεγχο και απορρίπτει αυτούς που θα του κάνουν κακό. Είναι γνωστό ότι και η Φώφη και ο Τσοβόλας είναι αρκετά δημοφιλείς και χαίρουν της εκτίμησης των αναποφάσιστων.

- Η ίδια κυβέρνηση δεν κάνει καμία κίνηση να κλείσει το παράθυρο.

- Το ΠΑΣΟΚ δε φωνάζει γιατί είναι λάθος η απόφαση, αλλά γιατί βγήκε πολύ νωρίς και δεν πρόλαβαν να εκμεταλλευτούν τη συμπάθεια του κόσμου προς τη Φώφη.

- Κανένας δε φωνάζει για το σφάλμα αυτό καθεαυτό. Κανέναν δεν τον βολεύει να διορθωθεί, αφού και οι δύο παρατάξεις πιστεύουν ότι θα κερδίσουν τις εκλογές και άρα μπορούν να το χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους στις επόμενες.



Και μετά αναρωτιόμαστε από πού έρχεται αυτή η μυρωδιά της σαπίλας. Πλενόμαστε, σαπουνιζόμαστε κι ακόμα βρωμάμε...

Εκλογές...

Mια μέρα σκοτώθηκε μια γυναίκα που ήταν μεγάλη πολιτικός και μεγαλοστέλεχος στο κόμμα της, με υπουργεία και πολλές περγαμηνές. Όταν έφτασε στον άλλο κόσμο, την υποδέχτηκε ο Άγιος Πέτρος και της λέει:
- Πού θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;

Εκείνη το σκέφτεται λίγο και λέει:
- Δεν είμαι σίγουρη.

- Τότε, λέει ο Άγιος Πέτρος, θα κάνουμε το εξής, θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο και μετά αποφασίζεις.

Η πολιτικός συμφωνεί. Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση.
Εκεί η πολιτικός βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους της που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με ωραίους άντρες και πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ. Ακόμα και ο Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα πρόστυχα και πικάντικα ανέκδοτα. Όλα πολύ ωραία και η πολιτικός περνούσε υπέροχα.

Πριν να το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Άγιος Πέτρος να την πάρει να πάνε στον Παράδεισο.

Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, οι φιλόσοφοι μιλάγαν για τη ζωή και το θάνατο και όλοι μαζί συζητούσαν με τον Θεό που ήταν πολύ γλυκός κι ευχάριστος τύπος. Η πολιτικός αισθανόταν πολύ όμορφα και πριν να το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Άγιος Πέτρος να τη ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο μέρη.

Η πολιτικός το σκέφτεται λίγο και του λέει:
- Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση.

Ο Άγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία της και την στέλνει στην Κόλαση. Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα, ένα διαλυμένο μέρος με αποπνικτική ατμόσφαιρα και όλοι οι φίλοι της πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους και τους διέταζε συνεχώς.

Η πολιτικός δυσαρεστημένη πάει και τον ρωτά:
- Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν.

Και ο Διάβολος της απαντά:
Τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας ψήφισες!

Τις πταίει

Οι πρώτες εκτιμήσεις για τη φωτιά στην Πελοπόννησο και την Εύβοια λένε:

- 67 νεκροί, ανάμεσά τους και Πυροσβέστες
- 120 χωριά με ζημιές
- 1.500 σπίτια καταστράφηκαν ολοσχερώς
- 100.000 άνθρωποι έχασαν τις περιουσίες τους (σπίτια, καλλιέργειες, ζώα)
- 2.280.000 στρέμματα δασικών εκτάσεων κάηκαν
- 409.150 στρέμματα καλλιεργειών κάηκαν, κυρίως ελαιόδεντρα, αμπέλια και εσπεριδοειδή
- 73.000 ζώα κάηκαν

και η φωτιά δεν έχει σβήσει ακόμα...


Ποιος φταίει για αυτή την καταστροφή; Μήπως είναι οι τρομοκράτες; Μήπως το οργανωμένο κύκλωμα των εμπρηστών; Η Κυβέρνηση; Η Αντιπολίτευση; Το Δάσος που πήγε και φύτρωσε στο δρόμο της φωτιάς; Σε εμάς, τους πολίτες, που βλέπουμε τα γεγονότα στην τηλεόραση και βουρκώνουμε και οργιζόμαστε ποιος θα ρίξει την ευθύνη;

Είδα πολλά αυτές τις μέρες και διάβασα ακόμα περισσότερα. Σας παραθέτω τις πληροφορίες που μάζεψα:
1. Τα Μεσογειακά δάση είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να ευνοούνται από μία φωτιά. Βοηθά τη βλάστηση να ανανεωθεί βγάζοντας από τη μέση τα φυτά εκείνα που της κάνουν κακό. Οι μελέτες λένε ότι αν δεν καεί το δάσος μέσα σε 100 με 150 χρόνια, τότε είναι καταδικασμένο.
2. Μία φωτιά μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 20-40 μέτρα και ταχύτητα τα 10-40 χιλιόμετρα/ώρα. Είναι αδύνατον να την πλησιάσουν τα πεζοπόρα τμήματα της Πυροσβεστικής, ενώ οι ρίψεις νερού καταφέρνουν απλά να την μετριάσουν. Ο μόνος τρόπος που μπορεί να τη σταματήσει είναι η ίδια η φωτιά. Καίγοντας δηλαδή ένα μέρος του δάσους που βρίσκεται στην πορεία της, ώστε όταν φτάσει εκεί να μη βρει κάτι να κάψει.
3. Για να καθαρίσουν τα βοσκοτόπια από τους θάμνους, πρέπει επίσης να καούν.
4. Δεν υπάρχει Κτηματολόγιο και Δασολόγιο.
5. Τα αυθαίρετα κτήρια νομιμοποιούνται μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα αλλά ακόμα και όσο θεωρούνται παράνομα, οι ΔΕΚΟ τους παρέχουν ρεύμα και νερό.
6. Δεν υπάρχει συστηματική ενημέρωση για το πώς ξεκινά μια φωτιά, πώς εξαπλώνεται και πώς καταπολεμάται πλην κάποιων κακόγουστων τηλεοπτικών spot.
7. Ένα καμένο Δάσος δεν έχει ανάγκη από αναδάσωση, αντιπλημμυρικά και αντιδιαβρωτικά έργα.
8. Η Ελληνική Πυροσβεστική έχει έναν από τους μεγαλύτερους στόλους στην Ευρώπη.

Ο κατάλληλος συνδυασμός των παραπάνω επιφέρει τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα.

Πιο συγκεκριμένα:
Λόγω ελλιπούς έως ανύπαρκτης ενημέρωσης, πιστεύουμε ότι για να ξεκινήσει μία πυρκαγιά χρειάζεται δόλο, στουπιά, πολύπλοκους μηχανισμούς ή φυσικές καταστροφές (κεραυνός, ηφαίστειο) και έτσι, ελαφρά την καρδία πετάμε το αναμμένο τσιγάρο από το αυτοκίνητο, αδειάζουμε τα σκουπίδια μας στις πλαγιές, κάνουμε barbeque τις μέρες που έχει αέρα και υψηλές θερμοκρασίες. Άλλες φορές, λόγω της υπερβολικής σιγουριάς που διακατέχει το λαό μας, καίμε τα ξερά χόρτα νομίζοντας ότι όταν το θελήσουμε θα σβήσουμε τη φωτιά.
Όταν δεν φταίει η άγνοιά μας, φταίει ο Νόμος. Ο κτηνοτρόφος που δεν επιτρέπεται να κάψει το βοσκότοπο για να ανανεωθεί η βλάστηση, θα βάλει μια φωτιά κάπου κοντά, ελπίζοντας να επεκταθεί ώστε να κάψει το χωράφι του και ταυτόχρονα δεν φαίνεται ως ένοχος.
Κι όταν δεν ισχύει κάτι από τα παραπάνω, φταίνε οι γνωστοί σε όλους μας οικοπεδοφάγοι. Δεν υπάρχει Κτηματολόγιο, δεν υπάρχει Δασολόγιο, δεν υπάρχουν πραγματικές κυρώσεις για τα αυθαίρετα, ας κάψουμε λοιπόν ένα κομμάτι του Δάσους να χτίσουμε το σπιτάκι μας μέσα στη Φύση και σε λίγα χρόνια θα έχουμε και τους τίτλους ιδιοκτησίας και κανείς δε θα μας κουνήσει από εκεί.
Αρκεί όμως αυτό για να γίνει το κακό; Μερικές φορές ναι. Το Δάσος που αποζητά τη φωτιά θα της δώσει ό,τι χρειαστεί για να τραφεί. Ένα κουκουνάρι που καίγεται μπορεί να διανύσει τεράστιες αποστάσεις ώστε να ξεκινήσει μια καινούρια εστία. Όταν το Δάσος δεν κάνει πολύ καλή δουλειά, τα μέσα πυρόσβεσης δεν κάνουν επίσης. Μέχρι πρότινος, την ευθύνη την είχε η Δασική Υπηρεσία. Μια ομάδα ανθρώπων που ήξεραν το Δάσος όπως το σπίτι τους. Ήξεραν τι θέλει, τι του κάνει κακό και πώς να το προστατέψουν. Τώρα οι ευθύνες είναι συγκεχυμένες. Άλλος έχει την Πρόληψη, άλλος την Κατάσβεση. Οι Πυροσβέστες ξέρουν να σβήνουν φωτιές, δεν ξέρουν να φτιάχνουν αντιπυρικές ζώνες, δε γνωρίζουν τη βλάστηση, δε μπορούν να καταλάβουν πώς θα κινηθεί η φωτιά. Παλεύουν με αυτοθυσία μεν, αλλά χωρίς τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Στήνονται ηρωικά στην άκρη του Δάσους και παλεύουν με κλαδιά, φτυάρια και νερό να σκοτώσουν ένα θηρίο με ύψος 20 και 30 μέτρα, ένα θηρίο που τρέφεται συνεχώς με νέα δέντρα, με ξερή βλάστηση, με σκουπίδια. Κι ενώ φαντάζει λογικό να καεί ένα μέρος του Δάσους ώστε η φωτιά να σβήσει από μόνη της, αυτό στην Ελλάδα απαγορεύεται. Κι έτσι τα μέτωπα αυξάνονται σε έκταση, ξεφυτρώνουν από παντού νέες εστίες, περικυκλώνουν χωριά και σταματούν μόνο όταν φτάσουν στη θάλασσα ή όταν ο αέρας συνεργαστεί... Μέσα σε όλο αυτό τον πανικό, οι οικοπεδοφάγοι βρίσκουν ευκαιρία να ανάψουν κι αυτοί μερικές φωτιές, οι κάτοικοι των χωριών κλαίνε στην τηλεόραση, απαιτούν από την Πυροσβεστική να κάνει θαύματα και αγνοούν ότι αν είχαν μαζέψει τα ξερά χόρτα από τα χωράφια και τα σπίτια τους, αν είχαν κάνει στοιχειώδεις αντιπυρικές ζώνες γύρω από τις περιουσίες τους, τότε ίσως και να μπορούσαν να τις πλησιάσουν και να σώσουν κάτι.
Αρκεί όμως αυτό για να χαθούν ανθρώπινες ζωές; Όχι. Εδώ αναλαμβάνουν δράση οι Αρχές. Υψηλά ιστάμενοι με λάθος γνώσεις, σε λάθος θέσεις. Πράσινα και μπλε συμφέροντα. Μπορούμε εμείς να αλλάξουμε κάτι; Συνήθως όχι. Τις περισσότερες φορές αγνοούμε ποιος είναι υπεύθυνος για τη ζωή μας, αγνοούμε ότι ο αρχηγός του τάδε Σώματος έχει άσχετο πτυχίο, ότι έχει μπει από το παράθυρο. Αυτός όμως που είναι ο άμεσα υπεύθυνος για τη ζωή μας, είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο δήμαρχος πρέπει να εκκενώσει το χωριό, αυτός ξέρει πόσοι είναι οι αγρότες που ζουν σε καλύβες μέσα στο δάσος, αυτός πρέπει να ζητήσει τα μέσα που χρειάζεται για να μας μεταφέρει σε ασφαλές μέρος. Αλλά στην Ελλάδα και κυρίως στα χωριά, δεν ψηφίζουμε αυτόν που είναι ικανός για το γενικό καλό αλλά αυτόν που θα φροντίσει το δικό μας καλό. Θα βγάλουμε δήμαρχο αυτόν που μας έταξε εκείνο το χωραφάκι, αυτόν που δε θα πει τίποτα για τα σκουπίδια και τα μπάζα που πετάμε, το γιο της ξαδέλφης μας. Ένα άβουλο ανθρωπάκι που με το παραμικρό πελαγώνει, κομπιάζει και ρίχνει τις ευθύνες αλλού. Κι όμως, όταν μετρήσουμε το κακό, για αυτόν θα παραπονεθούμε, αυτόν θα σταυρώσουμε και θα ξεχάσουμε ότι εμείς του δώσαμε τη δυνατότητα να κάνει ό,τι έκανε.
Κι όταν η πυρκαγιά πάρει όσες ζωές, περιουσίες και δασικές εκτάσεις μπορέσει, θα αναλάβουν πάλι οι Αρχές. Θα εξαγγείλουν αναδασώσεις, αντιπλημμυρικά και αντιδιαβρωτικά έργα για να καταστρέψουν ό,τι επέζησε. Τα Δάση μας έχουν φροντίσει να αναγεννηθούν από μόνα τους. Έχουν αρχέγονους μηχανισμούς αυτοσυντήρησης. Έχουν τις ρίζες τους βαθιά μέσα στο έδαφος συγκρατώντας το πολύτιμο για την ανάπτυξή τους χώμα, δίνουν νέους βλαστούς από την επόμενη κιόλας μέρα και σύντομα φτάνουν στο 60% του αρχικού τους μεγέθους. Τα πεύκα, κρατούν κλειστά τα κουκουνάρια τους μέχρι και για 10 χρόνια και τα ανοίγουν μετά τη φωτιά, ρίχνοντας εκατοντάδες σπόρους στο χώμα για να φυτρώσουν τα νέα δέντρα. Κι όμως, το Κράτος, σε μια ύστατη προσπάθεια να δείξει ότι νοιάζεται, κάνει αναδασώσεις. Βάζει βαριά μηχανήματα μέσα στο δάσος και συνθλίβει τους καρπούς και τις ρίζες. Σκάβει και φυτεύει φυτά που ποτέ δεν έπρεπε να βρίσκονται εκεί αλλά είναι τα μόνα που βρίσκονται στα φυτώριά του. Οι ευαίσθητες ισορροπίες του Δάσους διαταράσσονται, οι πικροδάφνες πίνουν το πολύτιμο νερό των πεύκων. Οι καμμένοι κορμοί των δέντρων παρατάσσονται στη σειρά, στα επονομαζόμενα αντιδιαβρωτικά έργα. Το σκεπτικό είναι ότι θα συγκρατούν το χώμα τα 2-3 πρώτα χρόνια, μέχρι να αναπτυχθούν τα πρώτα δέντρα και μετά θα σαπίσουν προσφέροντάς τους λίπασμα. Η αλήθεια είναι ότι δε σαπίζουν γιατί το κλίμα είναι ξηρό, τα δέντρα ασφυκτιούν ανάμεσα στους κορμούς και με την πρώτη ευκαιρία, τα παρατεταγμένα κάρβουνα προσφέρουν μοναδικό θέαμα καθώς εξαπλώνουν τη φωτιά σε όλη την έκταση του ήδη καμένου Δάσους. Κι όταν ένα δάσος καίγεται για δεύτερη φορά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, δεν υπάρχει πια ελπίδα να ανακάμψει. Δεν πρόλαβε να ενεργοποιήσει κανένα μηχανισμό αυτοσυντήρησης.
Τότε και πάλι οι Αρχές αποχαρακτηρίζουν οριστικά τις εκτάσεις αυτές, ο κόσμος τρέχει για ένα σπιτάκι στο βουνό και τότε ξεκινούν οι πλημμύρες, οι καθιζήσεις, καταστρέφονται κι άλλες περιουσίες κι αν είμαστε τυχεροί, δε θρηνούμε θύματα.

Αυτές τις μέρες, όλοι μας σοκαριστήκαμε από την έκταση της καταστροφής. Όλοι, μαζί κι εγώ, σκεφτήκαμε ότι δε γίνεται, δε μπορεί όλα αυτά να οφείλονται σε ένα αναμμένο τσιγάρο. Κάτι πιο σοβαρό κρύβεται από πίσω. Οργανωμένο κύκλωμα εμπρηστών; Κάποια νέα μορφή τρομοκρατίας; Εξωτερικοί και εσωτερικοί εχθροί της Ελλάδας;
Γιατί όταν κάτι αποκτά εξωπραγματικές διαστάσεις, εκεί, έξω από το πραγματικό θέλουμε να βρούμε και την αιτία του. Η αιτία είναι απλή και τρομακτική. Για όλα φταίει η έλλειψη ενημέρωσης. Εμείς δεν ξέρουμε πόσο εύκολα ξεκινά μια πυρκαγιά, εμείς δεν ξέρουμε πώς να προστατευτούμε, οι Αρχές δεν ξέρουν πώς να τη σβήσουν, οι Αρχές δεν ξέρουν πώς να μας προστατέψουν, οι Αρχές δεν ξέρουν πώς να προστατέψουν το Δάσος μετά τη φωτιά. Οι επιστήμονες παρακολουθούν αποσβολωμένοι τις σπασμωδικές κινήσεις του Κράτους να σώσει ό,τι μπορέσει κι εμείς χειροκροτούμε ή φωνάζουμε ανάλογα με το πώς μας φάνηκαν ή ανάλογα με το τι ψηφίζουμε...



Πηγές:
in.gr
Φωτιές
Πρόληψη Δασικών Πυρκαγιών
Γιατί καίγονται τα δάση στην Ελλάδα


Update (10/09/2007):
Διαβάστε εδώ και ένα ενδιαφέρον άρθρο για τις χωματερές.
Τα σκουπίδια που και εμείς αλλά και οι Αρχές τόσο εύκολα κρύβουμε μέσα στο Δάσος είναι μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Παράγονται εύφλεκτα αέρια που σε μια ζεστή μέρα και με τον πρώτο δυνατό αέρα μπορούν να πάρουν φωτιά. Πρέπει να τηρούνται αρκετές προϋποθέσεις για να συμβεί κάτι τέτοιο (ανάφλεξη) αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο, κάνουμε όλοι τα δυνατά μας για να τα καταφέρουμε. Πετάμε μη ανακυκλώσιμα υλικά στα σκουπίδια (που ως γνωστόν δεν διασπώνται αλλά είναι εύφλεκτα) και κυρίως τις μπαταρίες από τα κινητά και τους υπολογιστές...