Να θυμηθώ να μην ξεχάσω

Για να κάνω πιο εύκολη τη μετάβαση από το θέμα "Ενημέρωση" στο θέμα "Φωτιές" σας παραθέτω κάποια από αυτά που είδα αυτές τις μέρες στις ειδήσεις, μου έκαναν εντύπωση και δε θα ήθελα να ξεχάσω.

25 Αυγούστου

Πελοπόννησος: Ο εκπρόσωπος της Νομαρχίας δηλώνει ότι δεν είναι οργανωμένοι γιατί "Στην Ελλάδα η οργάνωση είναι πολυτέλεια" ενώ σε τηλεφωνική καταγγελία κατοίκου χωριού ότι δεν ξέρει τι να κάνει, η απάντηση ήταν "Δεν είναι δική μας δουλειά η ενημέρωση".

Εύβοια: Αντιπρόσωπος της Αυτοδιοίκησης όταν τον ρώτησαν πώς εξελίσσεται η φωτιά στο δίπλα χωριό είπε "Δεν ξέρω, εγώ είμαι σε άλλο χωριό" κι όταν τον ρώτησαν τι γίνεται με το Ρώσικο αεροσκάφος που είπαν ότι πάει εκεί, είπε "Α δεν ξέρω, εγώ κοίταξα στον ουρανό και είδα ένα Canadair".

Νομάρχης Αθηνών: Βγήκε σε μεγάλο κανάλι και έκανε δηλώσεις του τύπου "Εγώ, που πήρα το αυτοκίνητό μου και πήγα ως εκεί, και ανέβηκα σε μια ταράτσα και είδα πού πάει η φωτιά και ενημέρωσα την Πυροσβεστική πώς να κινηθεί και μετά πήγα αλλού και είδα μια άλλη εστία και σας το λέω, σφαλιάρες παίξαμε γιατί ο δήμαρχος βρήκε ένα στουπί" κι έλεγε κι έλεγε κι έλεγε για να καταλήξει στο ότι το άλλο κόμμα που κυβερνά σκάρτα 4 χρόνια δεν άλλαξε το νόμο. Στην ερώτηση του Λαζόπουλου πόσα χρόνια είναι έτσι οι νόμοι, απάντησε δεκαετίες ολόκληρες... "Εγώ κύριοι σας μιλάω σαν άνθρωπος, δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός".

Η κυρία που κινδυνεύει να καεί και μιλάει στο τηλέφωνο με τον Ευαγγελάτο ο οποίος ωρύεται "πού είναι το κράτος; που είναι οι υπεύθυνοι;" και μέσα στην αγωνία και την τρέλα της μπορεί ακόμα να σκεφτεί λογικά και να αηδιάσει με τον κάθε φωνακλά των δελτίων. "Δεν είναι ώρα να επιρρίψουμε ευθύνες, είναι ώρα να κοιτάξουμε να σώσουμε ζωές".

ο ΑΝΤ1 που έβαλε την Ελληνική σημαία απέναντι από το λογότυπό του για να "συσπειρωθούμε ως έθνος" και από κάτω ο Ευαγγελάτος να φωνάζει "Πού είναι το κράτος; Γιατί άφησε τον κόσμο να πεθάνει;".

Ο Χριστόδουλος που ακόμα και από την Αμερική κάνει δηλώσεις, που ακόμα και από την Αμερική στέλνει ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά κάνει 3 μέρες να στείλει την οποιαδήποτε χρηματική και αυτή είναι της τάξης των 500.000 ευρώ. Τόση είναι η Εκκλησιαστική περιουσία; Τόσα μόνο μπορείτε να κόψετε από τις μελιτζάνες και την ταραμοσαλάτα;

Ο Σόμπολος που περιέγραφε με κάθε δραματική λεπτομέρεια τις εικασίες του για τον τρόπο που χάθηκε η μητέρα με τα 4 παιδιά της. Κι όταν μας έλεγε ότι έσκυψε και τα αγκάλιασε, έσκυψε κι αυτός, σαν δημοσιογραφική κλώσσα που μαζεύει κάτω από τις φτερούγες της τους αποσβολωμένους από τη στεναχώρια τηλεθεατές. Κρίμα κύριε Σόμπολε γιατί σας εκτιμούσα.


26 Αυγούστου
Ο Γιωργάκης που δεν ξεχνά ότι είμαστε σε προεκλογική περίοδο και κατηγορεί την κυβέρνηση πως ρίχνει το φταίξιμο σε οργανωμένα κυκλώματα για να μην παραδεχτεί τα λάθη της. Και η φωτιά παίρνει ζωές ακόμα...

Ο Ψωμιάδης που έκανε σύσκεψη ΠΡΙΝ ξεσπάσουν οι φωτιές (το βράδυ της Κυριακής αναμένονται ευνοϊκά για πυρκαγιές καιρικά φαινόμενα) και απαγόρευσε την κυκλοφορία στο Σειχ Σου και άλλα κοντινά δάση. Και ευτυχώς, 5 μέρες μετά, τίποτα κακό δεν έγινε σε εκείνες τις περιοχές.

Ο Βύρων Πολύδωρας που είπε πάλι την κοτσάνα του. Η Ελλάδα δέχεται ασύμμετρες απειλές. Δηλαδή, ή τρομοκρατική επίθεση ή ένα πρωτόγνωρο στην κυβέρνηση φαινόμενο που δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπίσει ο κρατικός μηχανισμός. Τα κανάλια φωνάζουν ότι ακολουθείται ανεπιτυχώς το πρότυπο Μπους μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε ντυμένος casual και ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης μιλά για ασύμμετρες απειλές ενώ εξηγεί τα αίτια της απόλυτης καταστροφής "Ήταν προσωπική μου επιλογή ο κύριος Κόης. Η εμπιστοσύνη μου σε αυτόν είναι ακέραια. Δεν είναι μόνος του. Είναι ολόκληρο επιτελείο σε διάταξη μάχης". Στην προσπάθειά του να κερδίσει τις εντυπώσεις του διψασμένου για απαντήσεις κόσμου, έπληξε μόνος του τον Τουρισμό. Μπράβο!

Ο Βουλγαράκης που πήγε στην Αρχαία Ολυμπία κατόπιν εορτής και με τιμή δήλωνε μπροστά στο Μουσείο κι ενώ η αυλή του ακόμα σιγόκαιγε ότι δεν κινδύνεψαν. Ότι το σύστημα πυρασφάλειας δε λειτούργησε γιατί δε χρειάστηκε. Ξέρουμε πώς λειτουργεί το Υπ.Πο. κύριε Βουλγαράκη. Το ζήσαμε από μέσα, από έξω και από τις ειδήσεις. Τα χρήματα πάνε στις τσέπες 5-6 έξυπνων, σε επιδόματα στους λιγοστούς μόνιμους υπαλλήλους και όλοι οι άλλοι (έκτακτοι, εποχικοί και μνημεία) δεν βλέπουν δεκαράκι. Δεν πιστεύω καν ότι υπήρχε έστω υποτυπώδες σύστημα πυρασφάλειας εκτός ίσως από 5-10 πυροσβεστήρες.

Οι βουλευτές μας δεν κάνουν δηλώσεις γιατί δεν τολμούν να σπαταλήσουν τον μετρημένο τηλεοπτικό χρόνο τους για κάτι άλλο εκτός από την προεκλογική τους εκστρατεία. Στη θέση τους βγαίνουν άγνωστοι, ασήμαντοι και άπειροι πρωτοεμφανιζόμενοι πολιτικοί που δε μπορούν να μιλήσουν, χαμογελούν βλακωδώς και γεμίζουν τον τηλεοπτικό χρόνο με "εεεε" "ααααα" και παρατεταμένες σιωπές.

Ο Κωστάκης που έγινε έξαλλος με την κατάσταση και σκέφτεται να ξηλώσει κόσμο. Και μέσα στην πλήρη ανοργανωσιά ήδη ανήγγειλε μέτρα ενίσχυσης των πληγέντων. 3.000 ευρώ για τις πρώτες ανάγκες, 10.000 ευρώ για οικοσκευή και ως 500ευρώ/τ.μ. για την αποκατάσταση των σπιτιών. Μπορεί να το κάνει για να κερδίσει πίσω της ψήφους του, μπορεί να μας γονατίσει με τη φορολογία για να τα ξαναμαζέψει αλλά τουλάχιστον αυτοί οι άνθρωποι δε θα μείνουν επ' αόριστον σε container.

Η Ιταλική εφημερίδα που έγραψε ότι καίγεται η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία λόγω της ξηρασίας, των ανέμων και των άχρηστων πολιτικών.

Το Star που άφησε στην άκρη τις φωτιές και καταπιάστηκε με την καμμένη ντεκαπάζ της μοντέλας.


27 Αυγούστου
Η Θάλεια Προκοπίου (Ιέρεια αφής φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία) που όταν είδε τις εικόνες πριν καεί η το Στάδιο έβαλε τα κλάματα. Που φώναξε αυτό που ξέρουμε όλοι "Όσο είναι πρόσφατη η τραγωδία όλοι φωνάζουμε και εξαγγέλλουμε μέτρα και μόλις περάσει λίγος καιρός δεν κάνουμε τίποτα". Κι ενώ προσπαθούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της, το θρηνοκοράκι η Στάη προσπαθούσε να βγάλει την πολυπόθητη τηλεθέαση "Δε νιώθετε οργή κυρία Προκοπίου; Δεν έχετε αγανακτήσει;"

Ο Ρουσόπουλος που στην ενημέρωση τύπου αρνήθηκε να βάλει το Στρατό στην κατάσβεση "Εσείς θα παίρνατε την ευθύνη να ρίξετε στη φωτιά ανειδίκευτους;". Όχι κύριε Ρουσόπουλε, δεν θα παίρναμε. Αλλά, κάτι πήρε τ' αυτί μου ότι ούτε οι Πυροσβέστες είναι ειδικευμένοι...


28 Αυγούστου
Ο Οικονομέας που ενώ ακόμα μαίνονται οι φωτιές, κινδυνολογεί για ένα λάθος που έκανε στο μηχανογραφικό το Υπ. Εθνικής Αμύνης και μπήκαν λάθος άτομα στις σχολές.

Ο παπάς στην Αρτέμιδα Ζαχάρως "Δε με νοιάζει αν κάνανε Καλατράβες, με νοιάζει τι κάνανε για την Ελλάδα μας. Τι να μου κάνουν τα παιδιά οι πυροσβέστες, τι να προλάβουν; Εγώ κάηκα για να σώσω το σπίτι μου. Ο ένας λέει φταίει η κυβέρνηση, ο άλλος λέει φταίτε εσείς τα προηγούμενα 20 χρόνια. Ας ενωθούν να μας βοηθήσουν. Ζητάνε να βάλουν λεφτά στις τράπεζες, γιατί δε δίνουν από ένα μισθό οι βουλευτές;" Κάτι μου λέει Γιωργάκη ότι η προεκλογική σου εκστρατεία μόλις ναυάγησε...

Οι τράπεζες που ενώ η Ένωση Τραπεζών ζήτησε να μην εισπράττεται προμήθεια για τις καταθέσεις υπέρ των πυροπαθών, κάποιες το βρήκαν μοναδική ευκαιρία να πάρουν πίσω τα λεφτά που δώρισαν. Κι ενώ την επόμενη μέρα η Ένωση έδωσε διευκρινήσεις και τα διάφορα περιστατικά σταμάτησαν, 2 μέρες μετά τα κανάλια ακόμα φωνάζουν για τις προμήθειες. Έληξε το θέμα, δεν το πήρατε είδηση;



Άλλα που είδα και δε θυμάμαι πότε τα είδα
Η κυρία Παπαρήγα που μπήκε αμέσως στο προεκλογικό παιχνίδι (είχε βγει άραγε;) και άρχισε να ζητιανεύει ψήφους "Αυτό που έγινε δεν πρέπει να το ξεχάσετε και αν είστε οργισμένοι, όταν είστε μέσα στο παραβάν ρίξτε ΚΚΕ". Μόνο που δε μας έδωσε τα ψηφοδέλτια έτοιμα συμπληρωμένα.

Ο Γιωργάκης που αρνείται να πιστέψει ότι ο τόσο καλά οργανωμένος προεκλογικός του αγώνας δεν αποδίδει και έπεσε από τα σύννεφα όταν οι δημοσκοπήσεις τον έδειξαν ακόμα πίσω από τον Κωστάκη.

Ο Αλαβάνος που υπέδειξε ξεκάθαρα τις ασύμμετρες απειλές: Μια γιαγιά που έψηνε στην αυλή, ένας εργάτης που δούλευε ηλεκτροκόλληση στην οικοδομή, 2 παιδιά που έπαιζαν με αναπτήρες στο δάσος.

Η κατάθεση κατά του πρώτου "εμπρηστή", του 62χρονου στην Αρεόπολη, αναιρέθηκε όταν ο δασοφύλακας που κατέθεσε, είπε ότι το έκανε κάτω από πιέσεις και απειλές των ανακριτών. Κι ενώ τα αποδεικτικά στοιχεία είναι αναπτήρες και ένας σουγιάς, ο κύριος αυτός προφυλακίστηκε. Αντίθετα, ο 63χρονος που κατηγορείται ότι έβαλε τη φωτιά με την ηλεκτροκόλληση ομολόγησε. Είπε όμως ότι κάλεσε την Πυροσβεστική ενώ ταυτόχρονα προσπάθησε να τη σβήσει. Αυτός δεν προφυλακίστηκε, προτάθηκε η απαλλαγή του.
Σημείωση: ο πρώτος κύριος υπήρξε μέλος του ΠΑΣΟΚ, ο δεύτερος όχι. Ασύμμετρη δικαιοσύνη μου μυρίζει...

Όλα τα μέλη της Ν.Δ. τρέχουν να καλύψουν τη μπαρούφα του Πολύδωρα. Η Ντόρα δίνει ορισμούς και οι υπόλοιποι σιγοντάρουν. Μόνο ο Αβραμόπουλος αποστασιοποιήθηκε. "Η ασύμμετρη απειλή ως έννοια είναι συνυφασμένη με τη διεθνή τρομοκρατία. Μπορεί να ακυρώσει ένα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας ως ασφαλούς προορισμού". Μπορεί να είσαι Υπουργός Υγείας πια και όχι Τουρισμού αλλά καλά τα λες. Γιατί σε βγάλανε από εκείνο το Υπουργείο;

Ο Θύμιος Καρακατσάνης που σε συζήτηση για το αν τα τελευταία γεγονότα θα επηρεάσουν τις εκλογές και πόσο είπε "Ο Έλληνας είναι σαν το σκύλο. Τρέχει τρέχει αγριεμένος κι εκεί που λες "αυτό είναι", σηκώνει το πόδι να κατουρήσει." Εγώ θα έλεγα "ξαπλώνει ανάσκελα να τον χαϊδέψεις" κυρ Θύμιο μου...

Όλα αυτοί οι έξυπνοι Ελληναράδες που βρήκαν ευκαιρία να βγάλουν λεφτά ακόμα και τώρα, τώρα που όλη η Ελλάδα θρηνεί. Και μετά ψάχνουμε να βρούμε ευθύνες στην εκάστοτε Κυβέρνηση αγνοώντας επιδεικτικά ότι εμείς οι ίδιοι κάνουμε το μεγαλύτερο κακό στους εαυτούς μας.

Περί ενημέρωσης (μέρος β')

Είναι πολύ λεπτές οι γραμμές μεταξύ ενημέρωσης και προπαγάνδας. Ένας δημοσιογράφος οφείλει να μεταδώσει την είδηση χωρίς καμία συναισθηματική φόρτιση ώστε μόνος του ο πολίτης να κρίνει αν το γεγονός ήταν καλό, κακό ή αποτρόπαιο. Η συνηθισμένη τακτική "και τώρα περνάμε σε μια δυσάρεστη είδηση" είναι το πρώτο διστακτικό βήμα για την επίτευξη του στόχου. Ο θεατής συνηθίζει να νιώθει έτσι όπως ο εκφωνητής υποδεικνύει. Το επόμενο βήμα είναι η ξεκάθαρη εκδήλωση της θέσης του καναλιού απέναντι σε ένα γεγονός. Αρχικά το γεγονός είναι κατά γενική αποδοχή κατακριτέο, ή επικροτέο. Έτσι, και πάλι, ο θεατής δεν "κλωτσάει", συμφωνεί και κάπου μέσα του βγάζει το λάθος συμπέρασμα "ο τάδε, σκέφτεται σωστά". Τώρα πλέον, το έδαφος έχει στρωθεί. Με μικρά διστακτικά βήματα στην αρχή και όλο και πιο τολμηρά όσο περνά ο καιρός, με ενδιάμεσες παρεμβολές εικόνων φρίκης και δέους, το σχέδιο μπορεί να τεθεί σε πλήρη εφαρμογή.

Τώρα πια ο εκφωνητής δε διστάζει να πάρει θέση υπέρ ή κατά κόμματος, να ειρωνευτεί άτομα της πολιτικής ζωής, να δημιουργήσει θέματα από το τίποτα, να ξεσηκώσει τον κόσμο υπέρ ή κατά συγκεκριμένων απόψεων και ανθρώπων, ακόμα και να μεταδώσει ψευδείς ειδήσεις. Ο θεατής έχει εκπαιδευτεί να ακούει χωρίς να σκέφτεται. Ρουφά διψασμένα κάθε λέξη χωρίς να τη φιλτράρει. Αποκτά άποψη που μόλις αλλάξει το κανάλι αλλάζει κι αυτή, και δεν το καταλαβαίνει καν.
Η δουλειά του δημοσιογράφου δεν είναι να μεταδίδει την είδηση, είναι να ενημερώνει τον κόσμο για αυτά που δε μπορεί να μάθει μόνος του. Να καταγράφει ένα σημαντικό περιστατικό και αυτό να μεταφέρει. Εδώ τίθεται ένα άλλο σοβαρό ζήτημα, το γεγονός αυτό καθεαυτό. Πότε αποτελεί είδηση; Πότε μεταδίδεται και με ποια σειρά;

Αν την περίοδο των πυρκαγιών κι ενώ η Αμερική συνεχίζει τον πόλεμο με το Ιράκ (που τα μέσα φρόντισαν να μας πουν ότι είναι κακό, πολύ κακό κράτος) μάθουμε ότι συνελήφθη Ιρακινός να βάζει φωτιές στην Αθήνα, τι συμπέρασμα θα βγάλουμε; Ενισχύουμε ναι ή όχι την θεωρία περί "ασύμμετρης απειλής"; Πόσοι θα προσέξουν ότι ο εν λόγω άνθρωπος έβαζε φωτιές προσπαθώντας να αυτοπυρποληθεί;
Αν μάθουμε ότι άγνωστος επιτέθηκε σε Πυροσβέστες ενώ αυτοί είχαν πάει να σβήσουν τη φωτιά, τι συμπέρασμα οδηγούμαστε να βγάλουμε; Συγκεκριμένα, η Πυροσβεστική ανακοίνωσε ότι τους επιτέθηκε, κάτι που τους ανάγκασε να αποχωρήσουν και όταν μπόρεσαν να πλησιάσουν ξανά, η φωτιά είχε φουντώσει. Την ίδια ώρα, site γνωστού καναλιού, στο θέμα "Αναζωπυρώσεις και εκκενώσεις χωριών" έγραφε ότι ο ένας Πυροσβέστης ένιωσε αδιαθεσία και ενώ απομακρύνθηκε για να ηρεμήσει, κάποιος κάτοικος της περιοχής θεώρησε ότι αποχωρούν και τους επιτέθηκε. Και οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι ο άγνωστος αναζητείται. Τότε πώς ξέρουν γιατί έκανε ό,τι έκανε; Γιατί αυτό το περιστατικό αποτελεί είδηση; Πόσοι σκέφτηκαν όταν το άκουσαν ότι δε γίνεται 2 Πυροσβέστες να μη μπορούν να αντιμετωπίσουν έναν άντρα;* Ενισχύονται ή καταρρίπτονται οι θεωρίες περί "οργανωμένου σχεδίου" και σπείρας εμπρηστών;
Πόσο σοβαρά θα πάρει κάποιος το ρεπορτάζ για τα παιδιά που πεθαίνουν αβοήθητα σε κάποιο ίδρυμα αν προβληθεί αμέσως μετά από ένα σχετικό με τη νέα σαιζόν στα μπουζούκια;

Τέλος, σας δίνω να κρίνετε εσείς και να μου πείτε τη γνώμη σας για την πρώτη και την τέταρτη είδηση του αθλητικού ρεπορτάζ.

Σημείωση: Και τα 3 αρχεία που παρέθεσα, τυχαίνει να προέρχονται από το ίδιο κανάλι. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι βάλλομαι εναντίον του.

*Η συγκεκριμένη ερώτηση αποτελεί παράδειγμα δημοσιογραφικής προπαγάνδας. Εμμέσως, σας έκανα να σκεφτείτε ότι η Πυροσβεστική λέει ψέματα και όχι το κανάλι.

Περί ενημέρωσης

Άλλο ένα προσφιλές θέμα των ημερών είναι η ενημέρωση. Και όταν μιλάμε για ενημέρωση εννοούμε τα κανάλια, τα δελτία ειδήσεων και τα εκάστοτε "ιερά" τέρατα της δημοσιογραφίας.
Σε κάθε μεγάλη καταστροφή τα κανάλια καταργούν το πρόγραμμα και γεμίζουν τον τηλεοπτικό χρόνο με δελτία, αναλύσεις, φωνές στα παράθυρα, αποκαλύψεις και δηλώσεις. Οι δημοσιογράφοι φωνάζουν, συγκινούνται, δείχνουν την αποτροπή τους, βγάζουν συμπεράσματα και προβάλλουν την προσωπική τους άποψη. Τα ρεπορτάζ επικεντρώνονται στη "δραματική ιστορία" του κάθε θύματος, δείχνουν σκηνές του ατυχήματος, κόσμο να φωνάζει και να κλαίει αλλά ποτέ κάποιον που μιλά ήρεμα, λογικά, που δεν κατηγορεί και δε βουρκώνει μπροστά στις κάμερες.
Κι όσο εμείς, συντετριμμένοι από το γεγονός, βουρκώνουμε μαζί με τους παθόντες, η ενημέρωση πάει περίπατο. Το ίδιο φυσικά έγινε και αυτές τις μέρες. Αγανακτισμένη από τον κάθε Ευαγγελάτο, έκανα το πρώτο βήμα, έκλεισα την τηλεόραση. Το δεύτερο βήμα ήταν να ψάξω να βρω τρόπο να μάθω τα νέα από το Internet. Σε γνωστή σελίδα ειδήσεων άρχισα να θυμάμαι και πάλι πώς γίνεται αυτό. Τα άρθρα ήταν μικρά, ανέφεραν όλα τα δεδομένα σε λίγες γραμμές χωρία φανφάρες, χωρίς φωνές και κλάματα. Και πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, πρώτη φορά σε ένα μεγάλο δράμα, μπορώ να πω ότι ενημερώθηκα. Έμαθα πολύ περισσότερα από κάθε άλλη φορά και το σημαντικότερο, τα συναισθήματά μου έμειναν ανέπαφα. Συγκινήθηκα, οργίστηκα επειδή εγώ το ήθελα και όχι γιατί κάποιος άλλος με προετοίμαζε για μια θλιβερή, αποτρόπαιη είδηση...

Μήπως τελικά αυτός είναι ο τρόπος για να στείλουμε το μήνυμά μας στα κανάλια; Τώρα που το Internet εισχωρεί σιγά-σιγά σε κάθε σπιτικό, μήπως πρέπει να κλείσουμε την τηλεόραση και να γυρίσουμε στον παλιό καλό τρόπο της ενημέρωσης, την ανάγνωση;

Συνεχίζεται...

Διευκρίνηση

Η προεκλογική περίοδος και οι φωτιές στην Πελοπόννησο ήταν μία ευκαιρία να θυμηθούμε τι κόμμα είμαστε, τι ψηφίζει ο διπλανός και να αναρωτηθούμε ποια συμφέροντα κρύβονται πίσω από ό,τι μας λένε.

Με αφορμή αυτό, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι αναρχική. Για να είμαι ακόμα πιο σαφής, δεν είμαι ούτε κομουνίστρια, ούτε καπιταλίστρια, ούτε σοσιαλίστρια. Δε μου αρέσει να ακολουθώ τυφλά το ρεύμα. Ακούω, σκέφτομαι και ενστερνίζομαι τις απόψεις που μου φαίνονται σωστές και δίκαιες.

Το όνομα που χρησιμοποιώ σε αυτό το blog, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα Nickname (παρατσούκλι) που μου κόλλησε στα πρώτα βήματα στο Internet. Καλώς ή κακώς, δε φρόντισα να το αποβάλλω όσο ήταν ακόμα νωρίς και τώρα πια δε θέλω. Γράφω σε κάποια Forum και (από εγωισμό;) δε θέλω να το αλλάξω γιατί θέλω να αναγνωρίζουν ότι είμαι εγώ.

Όσοι λοιπόν αρέσκεστε να βάζετε ετικέτες ή να κρίνετε έναν άνθρωπο από παραταξιακές απόψεις, λυπάμαι, δε θα μπορέσετε να το κάνετε με εμένα. Το ποια είμαι και τι κάνω θα το καταλάβετε μόνο αν διαβάσετε αυτά που γράφω (και ακόμα και τότε δε σας εγγυώμαι ότι θα σας δείξω κάθε πτυχή του χαρακτήρα μου).

Φωτιά στην καρδιά μας

Σήμερα προστέθηκε και η Πελοπόννησος στη λίστα της ολικής καταστροφής. Μετά την Χαλκιδική, την Πεντέλη και την Πάρνηθα ήρθε η σειρά της να καεί με τα χειρότερα μέχρι σήμερα αποτελέσματα. 44 ως τώρα οι νεκροί, οι περισσότεροι από αυτούς εγκλωβίστηκαν στις φλόγες… Κι ενώ όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στην Αρεόπολη και τη Ζαχάρω, ξεσπούν φωτιές στον Υμηττό, την Πεντέλη και την Εύβοια.


Προσπαθώ να σκεφτώ πώς ξεκίνησαν όλες αυτές οι φωτιές.

1. Τυχαία, κάτι η ζέστη, κάτι τα σκουπίδια κι ο αέρας και φούντωσε η πλαγιά. Αφελείς εκδρομείς που δεν έσβησαν σωστά τη φωτιά, αναμμένα τσιγάρα.
25 εστίες ταυτόχρονα ξεπερνούν κάθε νόμο των πιθανοτήτων, της στατιστικής και της ατυχίας. Επίσης, σε αυτή την περίπτωση δεν δικαιολογούνται τα στουπιά που βρίσκουν οι Πυροσβέστες.

2. Πυρομανείς.
25 άτομα σε ένα μόνο μέρος;;;

3. Κουτοπόνηροι χωριάτες που άναψαν τη φωτιά για να κάψουν την περιουσία του γείτονα, για να δημιουργήσουν βοσκοτόπια, για άλλους προσωπικούς λόγους.
Και πάλι, 25 άτομα στο ίδιο μέρος; Χώρια που στη φωτιά κάηκαν τα ζώα τους, τα χωράφια τους, τα σπίτια τους και οι οικογένειές τους. Στην Αθήνα υπάρχουν ακόμα αγρότες;

4. Οικοπεδοφάγοι - καταπατητές που περιμένουν σαν τα κοράκια να αποχαρακτηριστεί η δασική έκταση για να χτίσουν τα σπιτάκια τους.
Εδώ δικαιολογούνται 25 και 35 και 105 στο ίδιο μέρος. Αλλά να κάψουν ήδη κατοικημένες περιοχές; Και το σημαντικότερο ερώτημα: δεν έχουν καμία επίγνωση της ζημιάς που προκαλούν στο κλίμα, την οικονομία και την υγεία των παιδιών τους; Κι η ίδια τους η ζωή στο βωμό του χρήματος;

5. Φανατισμένοι πολιτικά προσκείμενοι σε μη κυβερνώντα κόμματα που θέλουν να θίξουν την κυβέρνηση.
Αν υπήρχαν ακόμα φανατισμένοι...

6. Η ίδια η κυβέρνηση που θέλει να ξεχαστεί το σκάνδαλο με τα ομόλογα.
Θέλει να ξεχαστεί το σκάνδαλο ώστε να βγει στις εκλογές. Αν καεί όλη η Ελλάδα ποιος θα μείνει ζωντανός να τους ψηφίσει;

7. Εξωγήινοι εγκατεστημένοι στην Ελλάδα την οποία και επέλεξαν ως τόπο κατοικίας και διαμορφώνουν το τοπίο σε σεληνιακό. Έχουν διεισδύσει και ελέγχουν το πολιτικό σκηνικό και καταστέλλουν όλες τις προσπάθειες οποιαδήποτε αντιμετώπισης και προστασίας του περιβάλλοντος.
Τα λόγια μιας φίλης μου στην προσπάθειά της να βρει κι αυτή μια λογική εξήγηση. Δε μου φαίνεται και τόσο εξωπραγματική η ιδέα της…

8. Κάποιος άλλος παράγοντας...
Ποιες είναι οι επιπτώσεις των φετινών πυρκαγιών; Κάηκαν ζώα και καλλιέργειες - 1ο πλήγμα στην Οικονομία. Κάηκαν άνθρωποι και περιουσίες - 2ο πλήγμα στην Οικονομία (από τις αποζημιώσεις και τις χρηματικές ενισχύσεις). Κάηκαν απέραντες δασικές εκτάσεις, κάηκαν ακόμα και οι αναδασωμένες που σημαίνει ότι δε θα φυτρώσει τίποτα πια εκεί - Πλήγμα στη δημόσια Υγεία και τον Τουρισμό.


Έχοντας λοιπόν απορρίψει τις 6 πρώτες πιθανότητες, ταλαντεύομαι ανάμεσα στην έβδομη και την όγδοη. Και σκέφτομαι σαν άλλος Καρατζαφέρης μήπως υπάρχει ένας ακήρυχτος πόλεμος από κάποιους που θέλουν ίσως να εξαφανιστεί η Ελλαδίτσα μας από το χάρτη και ειλικρινά μου φαίνεται το ίδιο λογική εξήγηση όπως και αυτή για τους εξωγήινους...



(Όση ώρα γράφω αυτές τις αράδες, έχει περάσει πάνω από το σπίτι μου ήδη 5 φορές το ελικόπτερο της Πυροσβεστικής, άλλη μία φωτιά μαίνεται πίσω από το βουνό.)



Κάτι που μου έκανε εντύπωση κατά τη διάρκεια των διακοπών ήταν ότι παρόλο που πήγα σε τόσα μέρη της Κρήτης, δεν είδα πουθενά εικόνες ολικής καταστροφής. Μένω κοντά στη θάλασσα και η αλήθεια είναι ότι σπάνια περνάει μέρα που δε θα δω έστω ένα αεροσκάφος, πράγμα που σημαίνει ότι και η Κρήτη διεκδικεί καθημερινά θέση στη λίστα με τις φωτιές. Πού είναι λοιπόν τα καμένα; Πού είναι τα κατεστραμμένα σπίτια και οι πενθούντες συγγενείς; Γιατί εδώ δεν γίνεται χαμός;
Σκέφτομαι λογικά και καταλήγω σε δύο συμπεράσματα:
α) Αυτοί που θέλουν να κάψουν την Ελλάδα δεν πλησιάζουν εδώ είτε γιατί δεν τους αρέσει η Κρήτη, είτε γιατί δεν τολμούν. Γιατί οι Κρήτες είναι φυλή πολεμιστών και θα τους σφάξουν στο γόνατο.
β) Κάποιος υψηλά ιστάμενος ξέρει να κάνει τη δουλειά του. Ξέρει να αντιμετωπίσει το κακό στη ρίζα του, στέλνει όλο το δυναμικό του Σώματος σε κάθε μικρή κι ασήμαντη εστία και τους δίνει σωστές οδηγίες για την κατάσβεση της φωτιάς πριν προλάβει να εξαπλωθεί.
Γιατί κάποιος δεν δίνει προαγωγή σε αυτόν τον κύριο και να διοικήσει όλο το Πυροσβεστικό Σώμα; Μήπως επειδή δεν είναι μπλε παιδί; Τι χρώμα έχει η ζωή μας, η χώρα μας; Γιατί εμένα γκρι-σταχτί μου φαίνεται…


Κι όσο τα σκέφτομαι όλα αυτά, θυμάμαι τον κύριο Φούρλα, πριν φύγει για την Πολιτική Προστασία. Τότε που έτρεχε από φωτιά σε φωτιά. Τότε που το μεσημέρι έσβηνε μια μικρή φωτιά στον Υμηττό και το απόγευμα πήδαγε μπαλκόνια και τοίχους για να σβήσει αυτή που απειλούσε τα σπίτια στη Σαλαμίνα. Και δεν ξέρω τελικά αν ήταν για καλό που έφυγε από το Πυροσβεστικό Σώμα. Είναι ικανός και του αξίζει μια μεγαλύτερη θέση, ίσως να κάνει και περισσότερα από εκεί αλλά… αυτός που τον αντικατέστησε…


Έξω από κάθε σκέψη και προβληματισμό μένουν όλοι εκείνοι που το όνομά τους θα ακουστεί μόνο όταν πεθάνουν. Οι Πυροσβέστες και οι Εθελοντές. Οι αληθινοί ήρωες που δεν κοιτούν κομματικά συμφέροντα, δεν ξέρουν από μπλε και πράσινα χρώματα. Αυτοί που κάθε πρωί αποχαιρετούν τη γυναίκα και τα παιδιά τους με τη σκέψη ότι ίσως να μην τους ξαναδούν, ίσως σήμερα να είναι η τελευταία μέρα που θα ορμήξουν στις φλόγες. Και είναι έξω από το μυαλό μας, γιατί βρίσκονται μόνιμα μέσα στην καρδιά μας.

Πυροσβεστικό Σώμα / Πεσόντες στο καθήκον

Υ.Γ.: Η φωτογραφία είναι από τη φωτιά στη Ζαχάρω.

Σορόπια

Λατρεύω το δίκτυο του ΟΤΕ και την προνομιακή μεταχείριση των πελατών του. Λατρεύω τις συνεχόμενες διακοπές της σύνδεσής μου και πραγματικά συγκινούμαι όταν κόβεται πάνω που έχω φτάσει στο 90% του upload ενός αρχείου της τάξης των 100ΜΒ. Εκεί όμως που πραγματικά θέλω να σφίξω στην αγκαλιά μου κάποιον υπάλληλο, να τον φιλήσω σταυρωτά και να του πω «Σε λατρεύω, το ξέρεις;» είναι όταν αυτές οι διακοπές είναι συνεχόμενες κι εγώ, αθεράπευτα ρομαντική και αισιόδοξη, συνεχίζω να κάνω upload το ίδιο αρχείο πιστεύοντας ότι τι στο καλό, κάποια φορά θα προλάβω!

Μήπως έπρεπε να με βαφτίσουν Ελπίδα;

Πίστη;

Μαλάκα;;;

Υ.Γ.: Η εικόνα είναι δικής μου επεξεργασίας και σας επιτρέπω να τη διαδώσετε.

The Myrtos experience

Φέτος μου έλαχε να μείνω στα Χανιά. Είπα να μην αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη και να επισκεφτώ κάθε γωνίτσα της Κρήτης. Οι νομοί Χανίων και Ρεθύμνου είναι σε κοντινή απόσταση και άρα εύκολα προσβάσιμοι, οι υπόλοιποι όμως; Έτσι, είχα την καταπληκτική ιδέα να περάσω τις καλοκαιρινές μου διακοπές στην Ανατολική Κρήτη ούτως ώστε να μπορέσω να την δω κι αυτή. Είπα να τα ρισκάρω όλα για όλα και να διαλέξω στην τύχη ένα μέρος από κάποιο τουριστικό οδηγό (αυτούς που σε βοηθούν να βρεις κατάλυμα). Η Ιεράπετρα φαινόταν σε καλή θέση για εξορμήσεις προς κάθε κατεύθυνση, αλλά επειδή είχα το φόβο της υπερβολικής χρέωσης, διάλεξα ένα μέρος κοντά σε αυτή και το όνομα αυτού Μύρτος...

Ο "ενημερωμένος" οδηγός είχε 3 ξενοδοχεία στο Μύρτο. Πήρα τηλέφωνο και τους 3 και διάλεξα το Villa Mertiza σαν πιο φθηνό. Με ενημέρωσαν ότι το δωμάτιο διέθετε air condition, κουζινάκι με φούρνο μικροκυμάτων και ψυγείο, τηλεόραση και άνετο parking.

Και η πολυαναμενόμενη μέρα ήρθε. 11 Αυγούστου, στις 12 το μεσημέρι ξεκινούσαμε για 6 μέρες διακοπών, εκδρομών και relax κάτω από τον ήλιο. Επιλέξαμε τη νότια διαδρομή για να δούμε όσο περισσότερα μέρη μπορούσαμε. Μέχρι το Τυμπάκι η διαδρομή ήταν καλή, μετά όμως...

Στροφές, ανηφόρες, κατηφόρες, ελλιπής ως παραπλανητική σήμανση και ξεραΐλα. Φοβερή ξεραΐλα. Ψάχναμε απελπισμένα να δούμε κάποιο δεντράκι. Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής ήταν το πιο αποκαρδιωτικό. Από το Βιάννο και μετά άρχισα να σκέφτομαι να γυρίσω πίσω. Και ξαφνικά, σαν όαση, είδαμε το Μύρτο. 5-10 δεντράκια έσπαγαν το γκρίζο του τοπίου και αναθαρρήσαμε. Σκεφτήκαμε ότι αν και στην τύχη, είχαμε διαλέξει καλό μέρος.

Βρήκαμε το ξενοδοχείο και αρχίσαμε να ψάχνουμε να παρκάρουμε. Τζίφος. Το κτήριο βρίσκεται σχεδόν πάνω στον εθνικό δρόμο και το μόνο μέρος που μπορούσαμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο ήταν παράνομα πάνω στην νησίδα. Πήραμε τα πράγματα στα χέρια και σταθήκαμε στη ρεσεψιόν. Μας υποδέχτηκε ένας τύπος με μπαντάνα στο μέτωπο (so 80's!) που δεν ήξερε γρι ελληνικά.

Το δωμάτιο μου έκανε καλή εντύπωση, αρχικά. Εκτός από το φούρνο μικροκυμάτων είχε καφετιέρα και βραστήρα (απαραίτητος για τον πρωινό μου Νες), το μπάνιο ήταν συμπαθητικό με ντουζιέρα που έκλεινε με πλαστικό κάλυμμα για να μη γεμίζεις παντού με νερά και ένα μικρό μπαλκονάκι με θέα στον κήπο. Ο άντρας μου κατέβηκε να κάνει check in και να ζητήσει σαπούνι για το μπάνιο (μιας και δεν είχε). Όσο τον περίμενα να γυρίσει, είπα να ρίξω μια ματιά στο φυλλάδιο με τους κανόνες χρήσης του δωματίου το οποίο ήταν γραμμένο στα Ολλανδικά (μητρική γλώσσα του ιδιοκτήτη) και στα αγγλικά. Ελληνικά πουθενά. Ευχαρίστησα νοερά τη μητέρα μου που πλήρωνε τόσα χρόνια τα μαθήματα ξένων γλωσσών και έπεσα με τα μούτρα στη μελέτη. Ανάμεσα σε ένα σωρό άχρηστες πληροφορίες, ανέφερε τα εξής:

1. Το ξενοδοχείο έχει πλήρως ανακαινιστεί το 2007.
2. Οι ένοικοι παρακαλούνται να πετούν τα σκουπίδια μόνοι τους μιας και η καθαρίστρια έρχεται κάθε 4 μέρες.
3. Οι ένοικοι παρακαλούνται να μην μπαίνουν στη διαδικασία να ξεχωρίζουν τα σκουπίδια τους μιας και οι Έλληνες δεν κάνουν ανακύκλωση.
4. Οι ένοικοι παρακαλούνται να αφήσουν το δωμάτιο όπως το βρήκαν και να έχουν πλύνει τα πιάτα που θα χρησιμοποιήσουν.
5. Το κλιματιστικό είναι προαιρετικό και αν επιθυμείτε να το χρησιμοποιήσετε, ζητήστε από τη ρεσεψιόν να σας δώσουν το τηλεχειριστήριο. Χρεώνεται 5€ την ημέρα.

Εκείνη την ώρα ήρθε και ο άντρας μου. Αντί για check in συμπλήρωσε κάποια στοιχεία σε ένα χαρτί, δεν του ζήτησαν ταυτότητα και δεν τον έγραψαν στο βιβλίο επισκεπτών που υποχρεούται να έχει κάθε ξενοδοχείο. Το καλύτερο όμως ήταν η απάντηση που πήρε όταν ζήτησε σαπούνι. Ήταν απλή και περιεκτική: "no, no". Τον ενημέρωσα για τη χρέωση του κλιματιστικού και καταλήξαμε ότι αφού το τηλεχειριστήριο ήταν ήδη στο δωμάτιο και κανείς δε μας ρώτησε για αυτό, τότε προφανώς δε θα χρεωνόταν ή θα ήταν ήδη μέσα στην τιμή του δωματίου αλλά καλύτερα να ρωτήσουμε για να είμαστε σίγουροι.

Με το θέμα αυτό προσωρινά λυμένο, αποφασίσαμε να δούμε λίγο τηλεόραση μέχρι να πέσει ο ήλιος και να βγούμε την πρώτη μας βόλτα. Ξανά τζίφος. Τα μόνα κανάλια που είχε ήταν κάποια ξένα δορυφορικά, η ΝΕΤ και το Cairo TV. Έτσι, ανασκουμπωθήκαμε και ετοιμαστήκαμε για έξοδο. Στη ρεσεψιόν δεν ήταν κανείς. Αργότερα μάθαμε ότι είχε συγκεκριμένες ώρες λειτουργίας (αν και ποτέ δεν τηρήθηκαν).

Ο Μύρτος είναι ένα μικρό έως λιλιπούτειο χωριό. Πριν καλά-καλά βγούμε στο δρόμο, είχαμε ήδη φτάσει στην άλλη άκρη του. Διαλέξαμε ένα καφέ και κοιτάξαμε τον τιμοκατάλογο. Ήταν τόσο φθηνά που ψάχναμε για ψιλά να πληρώσουμε. Το φαγητό ήταν αντιστοίχως φθηνό αν και δεν είχε τίποτα το αξιόλογο. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν η εξυπηρέτηση. Μας αντιμετώπιζαν λες και τους ξεβολέψαμε... Για να μην αναφέρω την "Κρητική φιλοξενία" που με τιμή έλεγαν ότι από τα δικά τους τα μέρη ξεκίνησε. Όχι απλά δε μας κέρασαν τσικουδιά (κάτι που κάνουν σε οποιοδήποτε μαγαζί στα Χανιά, ακόμα και στο κρεοπωλείο) αλλά ούτε νερό δε μας έφερναν. Ούτε όταν το ζητούσαμε ξανά και ξανά. Στο super market ικετέψαμε για ένα χαμόγελο της υπαλλήλου, έστω ένα "ευχαριστώ" όταν την πληρώσαμε.

Η αρχική εντύπωση ότι διαλέξαμε ένα καλό μέρος άρχισε να ξεθωριάζει. Το μόνο που μας ανακούφιζε ήταν ότι δε σκοπεύαμε να περάσουμε πολλές ώρες εκεί, μιας και θα κάναμε εκδρομές. Και όντως κάναμε. Πήγαμε στο Βάι, στη Σητεία, Ιεράπετρα, Ελούντα, Πλάκα, Άγιο Νικόλαο. Παντού οι τιμές ήταν το ίδιο χαμηλές, αλλά η εξυπηρέτηση πάντα καλύτερη και τα τοπία ομορφότερα. Τελικά είχαμε διαλέξει το χειρότερο μέρος για να μείνουμε; Ναι, το χειρότερο και το ακριβότερο. Στον Άγιο Νικόλαο που θεωρείται ένα από τα ομορφότερα μέρη της Κρήτης, βρήκαμε δωμάτιο με 40€, καταπληκτική θέα και κοντά στην πιο όμορφη παραλία που έχω δει ποτέ. Και έχω πάει σε πολλά μέρη.

Μετά από δύο μέρες προσπαθειών κατάφερα να βρω κάποιον να με ενημερώσει για το κλιματιστικό (που τελικά το χρεωνόμουν κανονικά γι' αυτό και ζήτησα να το κλείσουν) και την τηλεόραση που έμαθα ότι λόγω της ανακαίνισης είχε χαλάσει η κεραία και περίμεναν να "βγάλουμε λεφτά για να πληρώσουμε τα 150€ που μας ζητάει ο τεχνικός".

Το parking γινόταν κάθε μέρα και δυσκολότερο, αφήναμε το αυτοκίνητο πάνω στον εθνικό και τρέχαμε μέσα στη νύχτα να το μετακινήσουμε. Μισήσαμε πραγματικά το μέρος. Περνούσαμε σχεδόν όλη τη μέρα όσο πιο μακριά γινόταν, κάναμε μπάνιο σε άλλες παραλίες και τρώγαμε σε άλλες πόλεις. Την τελευταία μέρα, ζήτησα από τον ιδιοκτήτη να τον εξοφλήσω για να μην τον ψάχνω το πρωί. Μου έφτυσε στα μούτρα "θα με πληρώσεις αύριο αν δε σε πειράζει" και συνέχισε να στρίβει το τσιγάρο του. Το επόμενο πρωί τον βρήκα να με περιμένει με ένα χαμόγελο άνευ προηγουμένου. Με ρώτησε πόσα μου είχε πει ότι θα πληρώσω και ειλικρινά μπήκα στον πειρασμό να του πω ψέματα. Την ώρα που έβγαζα τα χρήματα να τον πληρώσω, κατέβαιναν τις σκάλες κάποιοι συμπατριώτες του και σκοτώθηκε να τους μιλήσει ενώ εγώ έμεινα με το χέρι μετέωρο. Ανάθεμα τη σωστή μου ανατροφή που δε σηκώθηκα να φύγω εκείνη την ώρα και μετά να με ψάχνει για τα λεφτά του!

Γυρίσαμε σπίτι ανακουφισμένοι που οι διακοπές είχαν επιτέλους τελειώσει. Ευτυχώς μας μένουν οι φωτογραφίες από τα μέρη που επισκεφτήκαμε, τα ψώνια που κάναμε στον Άγιο Νικόλαο και η κάρτα του Μάνου που νοικιάζει δωμάτια στο Καλό Χωριό. Από εδώ και πέρα, όταν είναι να κλείσουμε ξενοδοχείο θα ρωτάμε ένα σωρό διευκρινήσεις (κι ας μας βρίσουν) και φυσικά ποτέ ξανά σε ξένο! Λέμε πολλά για τους Έλληνες και το μοναδικό τους ταλέντο να ξεζουμίζουν τους τουρίστες αλλά τελικά οι ξένοι είναι χειρότεροι. Ο Έλληνας θα σε καλοπιάσει πριν σε γδύσει, θα σε προσέξει, ενώ αυτοί δεν κρατούν καν τα προσχήματα.

Ευαισθητοποίηση με κρατική σφραγίδα

Το κράτος πήρε δραστικά μέτρα. Αποφάσισε να ευαισθητοποιήσει τον Έλληνα πολίτη, εν ανάγκη να τον τρομάξει, ώστε να σταματήσουν επιτέλους τα τροχαία και οι πυρκαγιές. Στο οπλοστάσιό τους έχουν πληθώρα διαφημίσεων που υπόσχονται να ταρακουνήσουν τον θεατή με απώτερο σκοπό να τον συμμορφώσουν.

Είδαμε τον πατέρα να πηγαίνει το γιο του βόλτα (όχι όποιο να ‘ναι πιτσιρίκι, το γιο του ηθοποιού, η ομοιότητα ήταν εμφανέστατη), είδαμε κάθε περιττή λεπτομέρεια, τον μικρό να κρατάει μπαλόνια και να γελάει ευτυχισμένος στο μπαμπά, και μετά όταν ήταν ώρα να φύγουν να δένει την ειδική ζώνη στο καρεκλάκι αμελώντας να δέσει και τη δική του. Και το ευσυνείδητο πιτσιρίκι να λέει σε σπαστά, ακαταλαβίστικα ελληνικά «βα κ’ συ ζώνη μ’μπα» (Σ.τ.Μ. Βάλε κι εσύ ζώνη μπαμπά) κι ο αφελής πατέρας να ακολουθεί χαμογελαστός τη συμβουλή του δίχρονου γιου του. Είδαμε τον αγαπητό σε κάθε ανήλικο κοριτσάκι Γιώργο Τσαλίκη να εξαντλεί τη γοητεία του σε έναν τυχαίο, άγνωστο μηχανόβιο για να φορέσει το κράνος του. Δεν ξεχνώ φυσικά όλα εκείνα τα διαφημιστικά σποτ χωρίς ηθοποιούς, με κακά γραφικά να δηλώνουν με στόμφο μεγάλες αλήθειες της ζωής όπως «Το ποτό και η οδήγηση δεν πάνε μαζί».

Κι αφού σιγουρεύτηκαν ότι πάει, τέλειωσαν τα τροχαίο για φέτος (για να μην πω δια παντός), έστρεψαν την προσοχή τους στα δάση μας.

Μας έδειξαν την όμορφη ηθοποιό να δηλώνει καταρρακωμένη ότι δεν ήξερε, δε φανταζόταν ότι το τσιγάρο που αφελώς πέταξε έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου της θα άναβε τη φωτιά στο δάσος. Είδαμε τον γραφικό αγρότη να μας διηγείται χωρίς κανένα υποκριτικό ταλέντο ότι αυτός απλά έβαλε τη φωτιά για να κάψει τα χόρτα. Ούτε αυτός φαντάστηκε ότι θα έπαιρνε τέτοιες διαστάσεις. Αλλά όταν το είδε τρελάθηκε, έσκασε και δεν πήγε για τσίπ’ρα στο καφενείο.

Φωτεινή εξαίρεση αποτελεί το σποτ για τις διαβάσεις των τρένων που μας δείχνει, αν και με φτηνά εφέ, τι θα γίνει αν αγνοήσουμε την ειδική σήμανση. Έδειξαν το τρένο να χτυπά το αυτοκίνητο και αυτό να τυλίγεται στις φλόγες οδηγώντας τους επιβάτες σε βέβαιο θάνατο. Φρόντισαν να φορτίσουν συναισθηματικά τον θεατή αφήνοντας να εννοηθεί ότι το πρώτο άτομο που θα σκοτωνόταν ήταν η κόρη του οδηγού που έπαιζε στο πίσω κάθισμα. Και η διαφήμιση έκλεισε απλά, χωρίς φανφάρες «Η πράξη αυτή ισοδυναμεί με αυτοκτονία».

Αυτό χρειάζεται ο οδηγός για να συμμορφωθεί. Κάποιον να του δείξει ότι κανείς δεν έχει συμβόλαιο αορίστου χρόνου με τη ζωή, ότι μπορεί να συμβεί και σε αυτόν και αυτό που θα του συμβεί είναι φρικτό. Είναι πιο φρικτό απ’ το να αποκτήσει ένα γιο που δε μιλάει καθαρά, πιο φρικτό απ’ το να του μιλήσει στο δρόμο ο Τσαλίκης. Θα πεθάνει αυτός, η οικογένειά του και ίσως κάποιος αθώος, με τρόπο που ποτέ δε φανταζόταν.

Ακόμα ανατριχιάζω όταν θυμάμαι μία Σουηδική διαφήμιση για τα τροχαίο. Η Σουηδία κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια (νομίζω 3) να φέρει τα τροχαία και τους θανάτους από αυτά κοντά στο 0%. Έδειχνε ένα ειδυλλιακό τοπίο στα βουνά και μετά τη στροφή ένα αναποδογυρισμένο αυτοκίνητο. «Αυτός ο οδηγός σήμερα έτρεξε λίγο παραπάνω». Ο οδηγός προσπαθεί να βγει από το αυτοκίνητο βογκώντας ενώ την ίδια στιγμή βλέπει ένα άλλο να έρχεται καταπάνω του. «Κι αυτός ο οδηγός σήμερα έτρεξε λίγο παραπάνω». Κι εκεί τελειώνει. Δε χρειάζεται να πει τίποτε άλλο. Σε αφήνει έντρομο να σκέφτεσαι ότι ακόμα κι αν γλιτώσεις, κάποιος άλλος που οδηγεί σαν εσένα θα σε σκοτώσει.

Όσο για τις φωτιές στα δάση, φαίνεται ξεκάθαρα από τη φετινή τραγωδία η αποτυχία των διαφημίσεων. Εδώ φυσικά σηκώνει συζήτηση το ποιος βάζει τις φωτιές. Είναι ο αφελής αγρότης ή μήπως ένα πιο οργανωμένο κύκλωμα; Πόσα τσιγάρα πρέπει να πετάξει κανείς από το αυτοκίνητο για να ξεσπάσει ταυτόχρονα φωτιά σε 10 διαφορετικά μέρη του βουνού; Αλλά ας θεωρήσουμε ότι και το τσιγάρο και το κάψιμο των χωραφιών και το μη οργανωμένο μπάρμπεκιου στην εξοχή έχει ένα ρόλο. Πώς θα μας πείσουν; Δείχνοντας μια ηθοποιό που έγινε γνωστή από το ρόλο της ασυμβίβαστης, αγενούς γκόμενας; Αυτή θα μας πείσει;

Φαίνεται όμως ότι και άλλοι σκέφτονται το ίδιο με εμένα και ξαφνικά ξεφύτρωσαν διαφημίσεις με προϋπολογισμό μεγαλύτερο από το χαρτζιλίκι ενός εφήβου. Είδαμε τη γη να ξεραίνεται και να μεταμορφώνεται σε ανοιχτή παλάμη «Είναι στο χέρι σου να σώσεις το περιβάλλον», είδαμε έναν τσαμπουκαλή μικρό με κουκούλα στο κεφάλι (κάτι ανάμεσα σε τρομοκράτη και αμερικανάκι) να λέει όλο κακία ότι αν δεν κάνουμε κάτι για το μέλλον του τότε κι αυτός δε θα είναι πια το γλυκούλι μικρό αγοράκι που κάθε μανούλα ονειρεύεται. Και τέλος, ας μην ξεχνάμε τη διαφήμιση του ΟΠΑΠ. Δυο φύλλα που αναπνέουν σαν άλλοι πνεύμονες… Φτηνό και άχρηστο, σε αντίθεση με τις σίγουρα ακριβότερες διαφημίσεις με τα καράβια και τα ιδιόκτητα νησιά.

Προτείνω (και δε θα διεκδικήσω χρήματα για τα πνευματικά δικαιώματα) να δείξουν πλάνα από τις πλημμύρες του χειμώνα. «Δεν έχουν πια σπίτι. Η καλοκαιρινή φωτιά έκαψε τα δέντρα που συγκρατούσαν το νερό». Ή να δείξουν ανθρώπους να περπατούν στην Αθήνα κουβαλώντας ο καθένας από μία φιάλη οξυγόνου και να πέφτουν νεκροί στο δρόμο από ασφυξία. «Τα δέντρα είναι πηγή οξυγόνου». Δε θα σταματήσουν τις φωτιές αλλά τουλάχιστον θα μας ευαισθητοποιήσουν, θα ρίχνουμε και καμιά ματιά προς το δάσος, μπορεί και να μην αγοράσουμε κάποιο οικόπεδο-πρώην δασική έκταση ή έστω θα μας δώσουν το μικρό σπρωξιματάκι που χρειαζόμαστε για να συμμετέχουμε στις αναδασώσεις.

Σημείωση:

Έκατσα να βρω τη διαφήμιση. Τελικά πρέπει να είναι γαλλική (στο Mega που την έδειξε είπαν ότι είναι Σουηδική, δε φταίω εγώ για το λάθος) και ιδού το spot.